●●●●○
VANISH BEACH
HOF VAN EEDE
Door RiRo, gezien 18 oktober 2017
Het heeft even geduurd voor ik doorhad dat er in Gent een heel interessant nieuw theatercollectief actief is. Hof van Eede (wel familie van) bestaat sinds 2011. Maar pas hun vierde productie Paradis (uit 2015) was voor mij de eerste kennismaking. Net als toen in Paradis kiest Hof van Eede (Ans Van den Eede, Louise Van den Eede en Wannes Gyselinck) ook nu in Vanish Beach niet voor de makkelijkste weg. In Paradis onderzochten ze het rouwen over de dood van een kind, nu in Vanish Beach wat het betekent om een ontheemde vluchteling te zijn.
Het is 1942, vijf Joodse intellectuelen zijn op de vlucht voor de nazi's beland in Venice, California. De vijf - Hannah Immerfroh (Ans Van den Eede) Alma Rosenthal (Marjan De Schutter) Hans-Peter Schlimmer (Filip Jordens) Heinrich Neumann (Greg Timmermans) en pianist Klaus Schönfeld (Hendrik Lasure) - zou je in plaats van vluchtelingen ook ballingen kunnen noemen.* Maar hoe je ze ook noemt, het is overduidelijk dat de vijf Europese intellectuelen detoneren tegen de achtergrond van de houten strandstoelen op het strand bij hun hotel, hun tijdelijke verblijfplaats. Kunnen ze ondanks hun culturele bagage hun draai vinden in Amerika? Of staat hun heimwee naar Wenen dat in de weg?
Als we de zaal binnenkomen, zit Hendrik Lasure achter de piano, de vier anderen staan daarnaast, ze zingen een fragment uit het gedicht Herbsttag van Rilke:
Wer jetzt kein Haus hat,
baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist,
wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen,
lange Briefe schreiben,
und wird in den Alleen
hin und her
unruhig wandern,
wenn die Blätter treiben.
De literair-filosofische tekst (van Ans Van den Eede en Wannes Gyselinck) benadrukt gelukkig niet alleen de somberheid van de ballingschap maar laat ook ruimte voor de komische kanten. De speelstijl, die veel lijkt op die van het Antwerpse collectief De Koe (niet zo gek natuurlijk met én de dochters van Peter Van den Eede aan het roer én Willem de Wolf als eindregisseur) draagt er ook aan bij dat Vanish Beach een luchtige tragikomedie blijft.
De verleiding is groot om te citeren uit de enorm rijke tekst van Vanish Beach. Ik zal me beperken tot twee korte citaten, al kost me dat moeite:
'Heeft niet elke nationalist heimwee naar het beloofde land? Zelfs als hij er woont?'
'Alma (…) gij schrijft, gij leeft, gij teert op geestdrift. Uw wanhoop is uw brandstof, en dat is goed. Schrijf uw gedichten zoals u ze wilt. Vernietig gerust de hele wereld, vernietig desnoods de poëzie. Maar doe het in een gedicht.' 'Heeft niet elke nationalist heimwee naar het beloofde land? Zelfs als hij er woont?'
Vanish Beach is door de prachtige, rijke tekst, het luchtige spel, en niet te vergeten de door de jonge pianist/componist Hendrik Lasure gezongen liederen op teksten van Kafka een voorstelling om niet te missen. Gelukkig dus maar dat zowel Paradis als Vanisch Beach in de loop van 2018 zal worden hernomen. Voor wie niet zolang kan wachten, de tekst is uitgegeven door De Nieuwe Toneelbibliotheek. De muziek van de voorstelling van Hendrik Lasure kun je hier gratis downloaden.
*De vijf personages zijn gebaseerd op onder meer (het gedachtegoed van) Theodor Adorno, Hannah Arendt, Berthold Brecht, Arnold Schönberg, Alma Mahler, Thomas Mann en Stefan Zweig.
*De vijf personages zijn gebaseerd op onder meer (het gedachtegoed van) Theodor Adorno, Hannah Arendt, Berthold Brecht, Arnold Schönberg, Alma Mahler, Thomas Mann en Stefan Zweig.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Hof van Eede
Geen opmerkingen:
Een reactie posten