Recensie: De Nieuwe Man van DE HOE

●●●●●

 

DE NIEUWE MAN


DE HOE

 

Door Piet van Kampen, gezien 28 maart 2022


Het is donker, we horen de stemmen van een man en een vrouw die ook in het donker zijn, in een ander donker dan wij. De man tegen de vrouw: 'Hoe zijn we hier eigenlijk binnengekomen (…) het kan toch niet dat we die overgang niet hebben gevoeld?' Als ze in het licht komen, tasten ze in het duister: ze vragen zich af of ze misschien in een performance zijn beland. Om dat te onderzoeken beginnen ze een talige zoektocht naar kijken en bekeken worden, en daarmee impliciet naar de werking van podiumkunsten.

De luchthaven van Rome, enigszins gehavend. Op het mededelingenbord: ‘Stiamo aspettando ulteriori informazioni' (we wachten op aanvullende informatie). De voormalige geliefden Natali en Peter, de twee die uit het donker tevoorschijn zijn gekomen, zeggen dat ze elkaar hier 'bij toeval' hebben ontmoet, op de plek waar ze elkaar twintig jaar geleden voor het laatst zagen. Hoe toevallig is die toevallige ontmoeting?

Want De Nieuwe Man van DE HOE* wordt gepresenteerd als een sequel op De man die zijn haar kort liet knippen van Compagnie de KOE uit 2004, een voorstelling gebaseerd op de gelijknamige roman van Johan Daisne, een van de grondleggers van het magisch realisme

Actrice Natali (gespeeld door Natali Broods) en haar voormalige mentor Peter (gespeeld door Peter Van den Eede) die dachten geliefden voor het leven te zijn, nemen het publiek vervolgens mee in een sublieme talige carrousel waarin ze met elkaar duelleren over de vraag of ze elkaar nu hier op de luchthaven van Rome alleen maar terugzien of elkaar ook echt terug zullen gaan vinden.

Na twintig minuten neemt een in het wit geklede man (Willem de Wolf) het woord. Hij heeft de twee tot dan toe zwijgend geobserveerd en richt zich nu rechtstreeks tot het publiek. Hij vertelt (in het Nederlands) dat hij Italiaans spreekt en dat de man die verderop met zijn vrouw staat te praten hem dus niet kan verstaan. Zijn informatie werpt een ander licht op wat we die eerste twintig minuten hebben gehoord en gezien.

Kijken en bekeken worden, dat is het overkoepelende thema. Dat thema wordt uitgewerkt in sublieme zoekende dialogen tussen de actrice en haar voormalige geliefde, met 'aanvullende informatie' door de Italiaanse echtgenoot van de actrice.

Die dialogen zijn steeds tegelijkertijd persoonlijk en politiek, messcherp en speels, venijnig en liefdevol, ingehouden en schaamteloos. En mede omdat Natali Broods en Peter Van den Eede door hun jarenlange samenwerking perfect op elkaar zijn ingespeeld is ook hun spel hierbij van een ongekend hoog niveau.

* DE HOE [ Het Onaf Ensemble] is een fusie van Compagnie de KOE uit Antwerpen (1989) en Hof van Eede uit Gent (2013) en bestaat uit: Ans Van den Eede, Greg Timmermans, Natali Broods, Peter Van den Eede, Wannes Gyselinck, Willem de Wolf, Carine van Bruggen en Mitch Van Landeghem.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: de KOE

 

Recensie: C(H)OEURS 2022 van Les ballets C de la B & Opera Ballet Vlaanderen / Alain Platel

●●●●●

 

C(H)OEURS 2022


LES BALLETS C de la B & OPERA BALLET VLAANDEREN / ALAIN PLATEL

 

Door Piet van Kampen, gezien 13 maart 2022

Ruim zeven minuten duurt het applaus bij de première van C(H)OEURS 2022 in Antwerpen. Wat een contrast met de première van C(H)OEURS (zonder jaartal) in het Teatro Real in Madrid tien jaar geleden*. Woedende toeschouwers verscheurden toen hun programmaboekjes.

C(H)OEURS 2022 is op een aantal kleine wijzigingen na een herneming van de productie uit 2012, nu met behalve dansers van Alain Platels eigen Les ballets C de la B ook met koor, orkest en dansers van het Antwerpse Opera Ballet Vlaanderen. Net als C(H)OEURS gaat C(H)OEURS 2022 over hoop en wanhoop en over individu en massa.

Toch is C(H)OEURS 2022 anders dan de productie van tien jaar geleden omdat de wereld die in de voorstelling resoneert een andere wereld is geworden. In 2012 was het onmogelijk om de verwijzingen naar de hoopvolle Arabische lente van het jaar daarvoor niet te zien.

Nu, in C(H)OEURS 2022, dringt onvermijdelijk de wanhoop van de Oekraïners de voorstelling binnen. Dezelfde scènes als tien jaar geleden hebben daardoor een andere betekenis gekregen. Bij elkaar steun zoekende sidderende dansers. Door diezelfde dansers gemaakte sirenegeluiden. Het voltallige koor dat van buiten de zaal op de zaaldeuren beukt. Dansers die als lijken van de trappen rollen.

Hetzelfde geldt voor de muziek (van Wagner en Verdi). Zowel de ouverture uit Lohengrin en fragmenten uit Tannhäuser van Wagner als het Libera me uit Verdi's Requiem en zijn Va pensiero uit Nabucco krijgen door de actualiteit van nu een geelblauwe gloed.

C(H)OEURS 2022 overrompelt omdat Alain Platel ook nu weer het koor volledig in het theatrale heeft geïntegreerd en niet alleen het podium maar ook de zaal, de balkons en de gangen buiten de zaal in zijn choreografie betrekt. Huiveringwekkend als het koor verandert in een verontwaardigde en protesterende menigte die de zaal probeert binnen te dringen. Hoopgevend als de leden van het koor individuen worden door één voor één naar voren te stappen om hun naam te zeggen.

* C(H)OEURS van Les ballets C de la B / Teatro Real Madrid was in 2012 ook de openingsvoorstelling van het Holland Festival.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Les ballets C de la B of Opera Ballet Vlaanderen