●●●●○
BRIEF AAN FREUD
MAATSCHAPPIJ DISCORDIA
Door Piet van Kampen, gezien 18 februari 2023
Ik ben drie, en ik ben nergens bang voor. Ik ben vijf, mijn moeder zegt
dat Sinterklaas niet bestaat. Ik ben dertien, ik ben voor het eerst
ongesteld.
In
Brief aan Freud vertellen Miranda Prein en Maureen Teeuwen
elkaar persoonlijke herinneringen. Herinneringen die misschien
herinneringen zijn uit hun jeugd, misschien vervormd door het
oproepen ervan, misschien zelfs onecht. In dit laatste geval zijn ze,
omdat ze exemplarisch zijn voor jeugdherinneringen, toch net zo echt
als ze zouden zijn als het wel werkelijke herinneringen zouden zijn.
Persoonlijke
herinneringen zijn het in de zin dat het herinneringen zijn die je
niet zomaar aan iedereen vertelt. Het zijn ook herinneringen die je
in de zaal vaak herkent, omdat je dezelfde of vergelijkbare
herinneringen hebt. Daarom doet het er niet toe of de herinneringen
op het podium al dan niet daadwerkelijk herinneringen zijn.
Maureen
Teeuwen heeft een gestiek die synchroon loopt met de manier waarop ze
haar tekst zegt. Bij elke korte onderbreking die ze in haar spreken
inbouwt, onderbreekt ze ook haar lichaamstaal, zodat handen en armen
op zo'n moment even 'bevriezen'. In het begin van de voorstelling
spiegelt Miranda Prein die gestiek, waardoor het lijkt of de
jeugdherinneringen de herinneringen van één persoon zijn, en
daarmee algemene herinneringen, die we omdat ze algemeen zijn
herkennen.
In
de loop van de voorstelling worden de herinneringen anders belicht.
Letterlijk, omdat de twee actrices bij het achterdoek staan en hun
gezichten van opzij worden belicht. Inhoudelijk, omdat dezelfde
gebeurtenissen nu vanuit de Ander worden vertelt: de moeder, het
broertje. Dat roept de vraag op of je er zeker van kunt zijn dat je
je eigen herinneringen altijd wel goed herinnert.
Aan
een tafeltje aan de zijkant zit Jan Joris Lamers. Een keer of vier
vijf leest hij daar een tekst voor die van Freud zou kunnen zijn en
waarschijnlijk van Freud is. Het gaat daarbij met name om fragmenten
waarin Freud uitlegt dat hij zijn theorie op grond van door zijn
behandeling van patiënten veranderde inzichten heeft bijgesteld.
In
de voorstelling wordt overigens de naam uit de titel nooit genoemd,
er wordt volstaan met 'hij', zoals in de drie voorgaande in de serie
Weiblicher Akt - L'Amour Duras, Liebe Jelinek en Love
Sontag - werd volstaan met 'zij'.
Brief
aan Freud is een opvallend lichte en weldadige voorstelling, een
aanrader, ook voor wie niet zo vertrouwd is met Freuds werk.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Maatschappij Discordia
