Recensie: Who's afraid of Virginia Woolf? van de KOE

●●●●○

 

WHO'S AFRAID OF VIRGINIA WOOLF?

 

DE KOE




Door Piet van Kampen, gezien 15 februari 2019 

Het Antwerpse de KOE bestaat dertig jaar. Mede om dat te vieren hernemen ze na veertien jaar hun succesvolle Who’s afraid of Virginia Woolf? Net als in 2005 kruipen Natalie Broods en Peter Van den Eede in de rol van Martha en George, een echtpaar van rond de vijftig met een vastgelopen huwelijk. Michael Vergauwen en Tanya Zabarylo zijn in deze herneming hun gasten.

De scenografie (van Hanneke van de Kerkhof) is om van te smullen. Van de Kerkhof koos voor een living met een tapijt van tijdschriften en als centraal attribuut een tafel met heel veel glazen. Op de achtergrond een tv met Amerikaanse programma's als de Oprah Winfrey Show, en, vlak voor het einde, fragmenten uit de filmversie van Who’s afraid of Virginia Woolf? uit 1966.

In Edward Albee's Who’s afraid of Virginia Woolf? (1962) heeft Martha, zonder overleg met haar echtgenoot George, na een feestje van de universiteit het twintig jaar jongere stel Nick en Honey uitgenodigd voor een afterparty. Als die twee zich om twee uur 's nachts hebben gemeld, worden ze, rijkelijk voorzien van alcohol, betrokken in het spel van beledigingen en illusies waarmee George en Martha aan de sleur van hun vastgelopen huwelijk proberen te ontsnappen.

In elke Who’s afraid of Virginia Woolf? die ik heb gezien, is er wel iets waar ik extra van onder de indruk ben. De ene keer is dat het venijn van Martha of het sarcasme van George, een andere keer de manier waarop de timide Honey zich staande houdt. In de versie van de KOE heb ik het meest genoten van de scènes met George en Nick.

Nog nooit eerder zag ik het stuk met een George die het gevecht met Martha met zo'n geïroniseerd sarcasme aanging. Met een George die het vernederen van Nick en Honey op zo'n subtiele manier fysiek versterkte. Nog nooit ook met een George die, door steeds te reageren op de zaal, het publiek zo voor zijn karretje wist te spannen.

Ik schaam me er wel een beetje voor, maar ik betrapte mezelf erop dat ik steeds weer hard moest lachen als Peter Van den Eede (George) de toch al onzeker gemaakte Nick nog meer vernedert door Michael Vergauwen met zes glazen in zijn armen te dwingen om te gaan zitten, en dan vrijwel meteen daarna om weer op te staan.

Heel knap ook hoe Michael Vergauwen ook met zijn lichaamstaal zijn personage Nick laat evolueren. Van volledig door zijn gastheer en gastvrouw overrompeld tot iemand die zich daar steeds meer tegen verzet. En die tenslotte het spel van Martha en George doorziet.

In hun Who’s afraid of Virginia Woolf? laten alle vier acteurs van de KOE zien dat ze ware meesters zijn in het verbeelden van 'de ondraaglijke lichtheid van het bestaan' in Albee's klassieker. Wat een heerlijke voorstelling!

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: de KOE

Recensie: Best of Fringe Tour 2019, Körper van NEON & Song of the Sisters van King Sisters

●●●●○

●●●○○

 

BEST OF FRINGE TOUR 2019

 

KÖRPER VAN NEON & SONG OF THE SISTERS VAN KING SISTERS




Door Piet van Kampen, gezien 11 februari 2019 

Best of Fringe Tour 2019 is een tournee met twee van de drie prijswinnaars van het Amsterdam Fringe Festival van vorig jaar, met in de pauze een kort optreden van Rikkert van Huisstede.

Voor de pauze het fascinerende Körper van NEON, een strakkere versie van Körper Körper waarmee de Deense Nanna Hanfgarn Jensen en de Duitser Leon Emil Franzke in 2017 afstudeerden aan de dansacademie van ArtEZ in Arnhem.

Nadat
Franzke en Hanfgarn Jensen eerst als Adam en Eva in voortdurend contact met elkaar zijn gebleven, maken de twee dansers zich van elkaar los en versnellen ze hun bewegingen. Allebei trekken ze mannenkleding aan. Pakken, en een stropdas. En identieke laarsjes, met hakken. Die hakken gebruiken ze - als in een tapdans - om het ritme aan te geven van een duet waarbij ze elkaar eerst enige tijd volgen, maar daarna, in een steeds hoger ritme, gaan beconcurreren. Een uitputtingsslag waarbij ze uiteindelijk allebei slachtoffer worden.

Maar ach, dat narratief doet er eigenlijk niet zoveel toe. Want wat Körper vooral zo fascinerend maakt, is dat Hanfgarn Jensen en Franzke, hoewel ze het uiterste van hun krachten vergen, alles met zo'n perfecte lichaamsbeheersing doen en met zo'n verfijnde afstemming op elkaar, dat ze het publiek van het begin tot het eind ademloos weten te boeien.

In de prijswinnende voorstelling van na de pauze, Song of the Sisters van King Sisters, onderzoeken de zussen Joske, Annelie en Marthe Koning wat hen met elkaar verbindt, en waarin ze van elkaar verschillen.

Zowel in de gespeelde als in de gezongen scènes zien we en horen we hoe de drie zussen manoeuvreren tussen symbiose en autonomie. Waarbij zowel de rangorde - oudste, middelste, jongste - als de competentie een rol speelt. Zo trekt bij de gezongen scènes Annelie, hoewel ze de middelste is, vanwege haar conservatoriumopleiding toch de leiding naar zich toe. Terwijl bij de verkleedkist de andere twee hun oudere zus Joske, vooruitlopend op haar studie aan de Toneelacademie Maastricht, als autoriteit accepteren.

Wie vrouw is en een of meer zussen heeft, zal in Song of the Sisters ook in de gespeelde scènes heel veel herkennen. Voor de anderen zijn er in ieder geval de gezongen scènes om van te genieten. Want de zes verschillende manieren waarop de drie All of me (van Gerald Marks en Seymour Simons) zingen, en het prachtig uitgevoerde meerstemmige Dona nobis pacem aan het slot zijn de hoogtepunten in deze heel charmante voorstelling.

Met het herkenbare en muzikaal sterke Song of the Sisters van King Sisters na de pauze en de fascinerende dansvoorstelling Körper van NEON ervoor is
Best of Fringe Tour 2019 absoluut de moeite waard.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Amsterdam Fringe Festival