●●●○○
ROMEO & JULIA
AMSTERDAMSE BOSTHEATER, TENT EN VEENFABRIEK
Door RiRo, gezien 22 juli 2016
Zeven door sponsor Schiphol ter beschikking gestelde terminalsluizen zouden een claustrofobische sfeer moeten creëren. Want regisseur Ingejan Ligthart Schenk wil met zijn versie van het verhaal over de rivaliteit tussen de families Capulet en Montague, en de tragische liefde van Romeo en Julia, laten zien waartoe het leidt als veel mensen in een kleine ruimte samen leven.
De heerlijke nieuwe vertaling van Erik Bindervoet (en Ligthart Schenk) staat vol Shakespeariaanse, seksueel getinte, dubbelzinnigheden. Vooral in het eerste komische deel. Dubbelzinnigheden die op het lijf geschreven lijken van Sander Plukaard als Mercutio en vooral van Camilla Siegertsz als Julia's min. Bij Camilla Siegertsz bijna letterlijk. Die twee acteurs, Plukaard en Siegertsz, dragen met hun talent voor komediespelen het begin van de voorstelling.
Later, bijvoorbeeld bij de stoet met de schijndode Julia, leveren de circusartiesten van TENT een mooi gechoreografeerde bijdrage aan het verhaal. Maar in dit eerste, nog komische deel krijgen ze iets te vaak de ruimte om kunstjes om de kunstjes te laten zien. Voor de muziek geldt dat eigenlijk ook. De composities staan af en toe net wat te ver van het verhaal af.
Vanaf de balkonscène (heel mooi om te zien hoe zo'n schuin omhoog staande vliegtuigslurf de locatie voor die beroemde scène wordt) verandert dat. De sfeer van het stuk wordt anders, want het verhaal gaat nu op weg naar het tragische einde. En vanaf hier vullen de drie componenten van de voorstelling - het acteren, de acrobatiek en de muziek - elkaar perfect aan. Niet alleen is de acrobatiek nu strakker gechoreografeerd, ook de muziek van componist/toetsenist Ton van der Meer en de andere muzikanten van Veenfabriek geeft het verhaal nu een extra dimensie.
De keuze voor een variété-achtig begin van een zomeravondvoorstelling in het Amsterdamse Bos is begrijpelijk. Maar de kwaliteit van deze Romeo & Julia zit voor mij, behalve in de schitterende vertaling, toch vooral in het tweede tragische deel. Als het komische eraf is (en de acrobaten met hun capriolen minder de aandacht naar zich toe trekken) krijgen Ward Kerremans als Romeo en vooral Yara Alink als Julia ook echt de ruimte om te laten zien wat ze kunnen. Opvallend hoe stil het op de bankjes van het uitverkochte Bostheater is bij hun dialogen. Ondanks de glazen en de flessen. En de chips en de andere eetwaren. Dat zegt genoeg.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Amsterdamse Bostheater