●●●○○
GIOVANNI'S ROOM
ITA-ENSEMBLE / ELINE ARBO
Door Piet van Kampen, gezien 19 januari 2025
Giovanni's Room van ITA Ensemble
/ Eline Arbo is een
bewerking van de gelijknamige roman uit 1956 van James Baldwin. Angst
om te zijn wie je bent uit angst om dat aan jezelf toe te geven, is
het centrale thema.
Regisseur Eline Arbo
en componist Thijs van Vuure hebben bewust de muziek als bepalend
uitgangspunt gekozen voor deze voorstelling. Eelco Smits en Jesse
Mensah, de twee hoofdrolspelers, hebben hun speelstijl en spreekstijl
daaraan moeten aanpassen. Dat leidt, door de aard van de composities,
tot een zekere vervlakking. En ook tot niet bij de sfeer van het verhaal
passende potsierlijk gechoreografeerde vrijscènes.
Het Parijs van de
jaren vijftig van de vorige eeuw uit de roman en de morsige
piepkleine kamer waar een groot deel van het verhaal van Baldwin zich
afspeelt, zijn door scenograaf Roel Van Berckelaer getransformeerd
tot een grote grijze ruimte met vooral rechte lijnen. Centraal daarin een
multifunctioneel vierkant en in de marges rechthoekige tafels met
synthesizers.
Gijs Scholten van
Aschat en Steven Van Watermeulen, die behalve het spelen van hun
personage ook de taak van verteller hebben, lopen in die
vertellersrol ook nog eens steeds in kaarsrechte lijnen van links
naar rechts en van rechts naar links.
Als dat vierkant
weer eens onder het geweld van epileptische aanvallen uitlokkende lichteffecten en
stampende synthesizermuziek naar boven of naar beneden beweegt,
realiseer ik me wat een voetballiefhebber voorafgaand aan een
wedstrijd in een stadion moet verdragen aan door hooligans
afgedwongen zogenaamde sfeereffecten.
In
eerdere scenografiën heeft ITA-scenograaf Van Berckelaer veel
speelsere en soms ook bewust rommelige toneelbeelden gecreëerd. Dus
of die overstilering van het decor echt zijn eigen keuze was? Hoe dan
ook, de roman van Baldwin verdient een beter bij de sfeer passende
scenografie dan de edelkitsch van deze ITA-voorstelling.
Vind ik dan niks
goed? Jazeker wel. Ik heb genoten van de prachtige zinnen van
Baldwin, vooral de beschrijvende, en vooral als Steven Van
Watermeulen ze spreekt. Eelco Smits (als David) en Jesse Mensah (als
Giovanni) acteren net als Van Watermeulen bij vlagen briljant,
waarbij me opvalt hoe Mensah op een subtiele manier steeds zowel met
zijn mimiek als zijn lichaamstaal extra lagen toevoegt.
En de muziek? Ach,
de muziek. Het is de eerste keer dat bij een voorstelling van het duo
Arbo/Van Vuure alle muziek door Van Vuure speciaal voor de
voorstelling is gecomponeerd. Maar erg onder de indruk ervan ben ik
niet. Een kwestie van smaak, dat realiseer ik me.
Waarschuwing:
In deze voorstelling wordt gerookt. Ook bij het verbrandingsproces
van kruidensigaretten komen stoffen vrij die schadelijk zijn voor de
gezondheid.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: ITA
