●●●○○
HET RAADSEL VAN ALLES WAT LEEFT (11+)
DOOD PAARD
Door RiRo, gezien 24 maart 2017
Wessel Schrik loopt rond in een witte laboratoriumjas. Dan gaat het zaallicht uit en wordt het donker. We horen een knal, een enorme knal. Meteen daarna komt Manja Topper op in een apenkostuum. 'Te vroeg! Maar dan ook echt veel te vroeg!', roept Schrik. Zo begint de voor jongeren vanaf elf jaar bedoelde voorstelling Het Raadsel van Alles Wat Leeft van Dood Paard. Een fascinerende voorstelling over de evolutie, gebaseerd op het met de Gouden Griffel bekroonde boek Het raadsel van alles wat leeft en de stinksokken van Jos Grootjes uit Driel uit 2013 van Jan Paul Schutten.
Dood Paard heeft de zijpaden langs Jos Grootjes uit Driel eruit geknipt, maar volgt verder vrij nauwgezet de tekst van Schutten. In een kleine anderhalf uur raast de voorstelling in een stevig tempo vanaf de oerknal door de geschiedenis van de evolutie. Via onder andere aminozuren, eencelligen, bacteriën, pantoffeldiertjes en sponzen tot aan het in een lied uitbarstende Canadese tieneridool Justin Bieber.
Het boek van Schutten werd bedolven onder de prijzen. Niet alleen de Gouden Griffel (en het Gouden Penseel voor de illustraties van Floor Rieder), maar ook de Gouden Tulp en de Nienke van Hichtem-prijs. Daarnaast werd het uitgeroepen tot Polare Jeugdboek van het Jaar. Niet zo gek, want de tekst van Schutten, dat blijkt ook weer uit deze voorstelling, is ondanks de enorme hoeveelheid informatie ook heel geestig.
Daar voegt Dood Paard dan nog een visueel element aan toe. Bijvoorbeeld door de overgang van eencellige naar meercellige dieren te demonstreren door een spons in stukken te snijden, door een gehaktmolen te halen, dat sponzengehakt door een zeef te drukken, dat zeefsel met een mixer door elkaar te kloppen, en het resultaat daarvan in een bak met water te leggen. Om dan na twee weken wachten (verbeeld door na vijf seconden een wekker af te laten gaan) ons een compleet nieuwe spons te tonen omdat na een paar weken alle sponzencellen weer aan elkaar geklonterd zijn.
Als je een boek leest, kun je dat neerleggen als je wat het opnemen van informatie betreft even het verzadigingspunt hebt bereikt. Bij een voorstelling kun je in dat geval niet even op de pauzeknop drukken. Voor elf-of twaalfjarigen met nog weinig kennis van dit onderwerp zou de lawine aan informatie in de voorstelling misschien wel eens iets teveel van het goede kunnen zijn. Maar jongeren die het boek van Schutten kennen (of die op een andere manier al wat weten over de evolutie) zullen, door de toegevoegde waarde van het acteren en de vele visuele vondsten, de voorstelling vast en zeker kunnen waarderen.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Dood Paard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten