Recensie: Pointless International van Discordia en 't Barre Land

●●●○○

POINTLESS INTERNATIONAL

DISCORDIA EN 'T BARRE LAND

Door RiRo, gezien 4 oktober 2014

Vier van die groene dingen hadden hier boven moet staan. Waarom zijn het er dan maar drie? Wat ontbrak er dan vanavond aan voor die vierde? Jullie. Jullie hadden er moeten zijn. Want wezenlijk bij een voorstelling met clowns is een publiek dat meeleeft. Dat van zich laat horen. Pointless International verdient zo'n publiek, het verdient een groot publiek. Het is nota bene een voorstelling waar je eindelijk eens die vriend of vriendin mee naartoe kunt nemen, die altijd zegt niet zo van toneel te houden.

 

Clowns dus. Die met de handen in de zakken opkomen en dan iets komisch creëren uit niks. De drie, Matthias de Koning, Vincent van den Berg en Jorn Heijdenrijk, trappen af met een klassieker van Snip & Snap 'het is een kind van mijn ouders, maar het is niet … '. Daarna gaat het nog verder terug in de geschiedenis van de clowns-acts. Naar die van de slapstick, vaak met een licht melancholische ondertoon, en van de Commedia dell`arte. Met acts van soms meer dan tweehonderd jaar geleden. Waar ze dan af en toe een hedendaagse draai aan geven. Waardoor het, in een milde vorm, ook een satire op zo'n klassieker wordt.

Elke act, hoe lang of hoe kort ook, roept bij mij op z'n minst een glimlach op. En door de rustige opbouw die hoort bij dit genre, en de relatieve eenvoud van de dialogen, heeft Pointless International naast het komische effect ook een onthaastende uitwerking op me.
 
De clownerie in de klassieke zin van het woord - de magische trucs, het jongleren, de pantomime - komt vooral voor rekening van Vincent van den Berg en Jorn Heijdenrijk. De rol van de derde clown, Matthias de Koning als Buster, is meer die van de onbegrepene. En dan is er nog Czeslaw de Wijs. Die is niet alleen bezig met het licht en de trekkenwand. Hij loopt ook voortdurend door de scènes heen met rekwisieten. Waardoor de timing natuurlijk extra nauw luistert.
 
Veel van dit soort toegankelijk maar toch intelligent en integer slapsticktheater, dat ook nog eens door het land toert, wordt in Nederland niet gemaakt. Het kan natuurlijk dat ik er een paar heb gemist, maar ik herinner me eigenlijk alleen Mannetje met de lange lul (2008) en Plenty Coups & Sitting Bull (2010). Met in beide gevallen toen ook, naast Kuno Bakker, de voortdurend struikelende Jorn Heijdenrijk.

Van mij mag er elk seizoen minstens één zo'n 'met de hand in de zakken' clownerie op het programma komen. Misschien helpt het om zo'n voorstelling in dat geval onder een voor het publiek aansprekende vaste noemer te promoten. Want, ik begon ermee, en ik eindig ermee, Pointless International verdient volle zalen!
 
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Pointless International