●●○○○
DE MUURSPECHT
BELLEVUE LUNCHTHEATER / WILLEM DE VLAM
Door RiRo, gezien 6 maart 2013
Geduldig luistert Jacob naar de herinneringen van zijn dementerende
vrouw. Ondertussen ordent hij symbolisch haar gedachten. Omdat ze dat
zelf niet meer kan. Haar opengevouwen boeken, waarmee de vloer bezaaid
ligt, vouwt hij dicht, dan legt hij ze op een stapel. Langzaam.
Beheerst. Totdat hij een nog maar net gemaakte stapel even vlug omver
schopt. Heel even laat hij zien dat er onder zijn geduldig luisteren,
geduldig helpen, en geduldig zorgen, wel degelijk ook frustratie
schuilt.
Het is vanaf het begin duidelijk, en het
blijft de hele voorstelling duidelijk, dat de dementerende Emma er later
die dag uit zal stappen. Dat om elf uur de dokter zal komen met de
spuit. We weten al meteen vanaf het begin dat Emma ervoor kiest om op
tijd te zijn, de wilsonbekwaamheid voor te zijn. In het begin van de
dementie, nu ze nog kan beslissen. Omdat ze al enige tijd haar boeken
niet meer kan lezen, de laatste tijd de gekregen detectives ook niet
meer, en omdat ze nu zelfs Nijntje niet meer goed kan volgen. Daarom wil
ze dood. Daar verandert niets aan. Ze gaat niet twijfelen. Hij probeert
haar niet op andere gedachten te brengen. Contact met de buitenwereld
is er niet, hun enige zoon laat niks van zich horen. Ze zijn met z’n
tweeën. En met z’n tweeën bereiden ze zich voor op haar dood, straks,
over een paar uur.
Wat ontbreekt in De Muurspecht
is een dilemma, een conflict. Dat de voorstelling desondanks het volle
uur boeit, is te danken aan het acteren van Marcel Hensema. Die laat
heel ingetogen de eeuwige liefde van een oude man voor zijn dementerende
vrouw zien, met de trage bewegingen die bij de oude dag horen. En omdat
schrijver Willem de Vlam ervoor heeft gekozen om geen ‘beren op de weg’
te laten laat komen, geen spanning in het verhaal te creëren, moeten we
het daarmee doen.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Opium voor het Volk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten