●●●●○
OBSESSION
BARBICAN EN TONEELGROEP AMSTERDAM / IVO VAN HOVE
Door RiRo, gezien 10 juni 2017
Ik zie Obsession in Carré voor het eerst en ben dan ook uiterst verbaasd als ik bij thuiskomst op de website van Toneelgroep Amsterdam de eensgezindheid zie van de recensenten na de première in april in Londen. Boven alle zes Nederlandse recensies staan drie sterren. Net als boven acht van de negen Engelse kritieken. Drie sterren maar! Ik kan hier toch echt niet maar drie van die groene ballen boven zetten, daarvoor is wat ik nu in Carré zie veel te goed. Heb ik wel dezelfde voorstelling gezien als de recensenten die er in april in Londen bij waren?
Het zou natuurlijk kunnen dat Jude Law (als Gino) en Halina Reijn (als Hanna) ondertussen beter op elkaar zijn ingespeeld en dat daardoor de broeierigheid van hun fatale liefde nu beter tot zijn recht komt. Mogelijk spelen ook de aanpassingen die Van Hove heeft gedaan voor het spelen in Carré een rol. Hij heeft zoals hij in een interview zegt 'het decor nu door de opening heen gebouwd, dat heeft enorm geholpen'. Misschien was de afstand in Londen net wat te groot waardoor het niet goed lukte om contact tussen spelers en publiek te creëren.
In Carré zijn de voorste rijen weggehaald om vooral de intieme scènes dichterbij te brengen. En omdat ik ook nog eens bijna helemaal vooraan zit (nog bedankt Marlene voor die mooie plaatsen) spelen de prachtig gechoreografeerde vrijscène tussen Gino en Hanna en de scènes met Jude Law en Robbert de Hoog zich zo'n beetje vlak voor mijn voeten af. Dat zal misschien ook wel hebben geholpen. Hoe dan ook, de voorstelling zoals die nu in Carré staat, is overduidelijk niet de middelmatige voorstelling dat het rijtje driesterrenrecensies over de première in Londen suggereert.
Nu de recensie hier toch al een beetje de kant op is gegaan van een recensie over de recensies van april, nog een paar opmerkingen daarover. Er is kritiek op de tekst. Die zou niet diepgaand genoeg zijn. Ik zou zeggen, bekijk de film nog eens, ook daar is het niet de tekst maar het spel dat het doet. En de buitenopnamen. Maar die kun je nou eenmaal niet naar het toneel overbrengen.
Sommige Engelse recensenten vinden zo'n liefdesverhaaltje als in Obsession niet politiek genoeg. Die zitten duidelijk nog met Roman Tragedies in hun hoofd. Weer zeg ik, bekijk de film nog eens. Ossessione van Visconti kwam uit in 1943, in de tijd van Mussolini dus, politiek aan de orde laten komen kon helemaal niet.
Ook zonder dat werd de film toen overigens verboden. Buitenechtelijke liefde en een zweem van een hint naar homoseksualiteit (Gino en lo Spanjolo) was daarvoor al ruimschoots voldoende. In de voorstelling komt die homo-erotische component overigens iets explicieter aan de orde in de scènes tussen Gino en Johnny. Met een uitblinkende Robbert de Hoog als Johnny.
Obsession zoals de voorstelling nu is geworden doet volledig recht aan de debuutfilm van Visconti. De lijfelijke manier van acteren die de spelers van Toneelgroep Amsterdam gewend zijn, is precies wat dit verhaal nodig had om het tot een zeer onderhoudende voorstelling te maken.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Toneelgroep Amsterdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten