●●●○○
OOM WANJA
TONEELSCHUUR PRODUCTIES / ERIK WHIEN
Door RiRo, gezien 28 februari 2015
Als
professor Sebrjakov en zijn jonge vrouw Jeléna op het landgoed
verschijnen, komen Sonja, de dochter uit zijn eerste huwelijk, en
Wanja, de broer van zijn eerste vrouw, in een toestand van lethargie.
Zij zorgden ervoor dat het landgoed wat opbracht, maar nu komt er
niets meer uit hun handen. Wanja drinkt vooral. En verlangt naar
Jeléna. Sonja hunkert naar dokter Astrov. Maar ook Asrov heeft net
als Wanja zijn oog laten vallen op de mooie Jeléna.
Het
leefritme van de professor - aan het begin van de avond lunchen, 's
nachts denken en schrijven, en ondertussen voortdurend klagen over
zijn pijntjes - brengt het leven op het landgoed als het ware tot
stilstand. Het was aan scenograaf Marc Warning om iets bij dat stilstaan te bedenken. Hij komt met het idee om het
podium vol te zetten met een enorme berg schots en scheef
opgestapelde voorwerpen waar niets mee gebeurt. Nou ja, waar pas
helemaal aan het eind, als de professor en Jeléna zijn vertrokken,
iets minimaals mee wordt gedaan.
De
sluimerende ongenoegens in Oom Wanja culmineren in een
conflict tussen Wanja en de professor over wat er met het landgoed
moet gebeuren. Daarnaast is de vernietiging van het milieu een belangrijk
tweede thema. Eerder in De bosgeest verwerkte Tsjechov al de
'terug naar de natuur' ideeën van Tolstoi. In Oom Wanja
verschuift hij het accent naar de zorg voor het milieu, waardoor dat thema heel modern aandoet.
Dat
milieubewustzijn wordt belichaamd in dokter Astrov, heel goed
vertolkt door Ali Ben Horsting. Met zijn 'tongue in cheek' manier van
spreken, vindt hij de juiste toon voor de arts wiens werkelijke
passies liggen bij zijn proeftuin en zijn boomkwekerij. Ben Horsting's
speelstijl vormt een mooi contrast met de manier van acteren van
Jeroen de Man, die met zijn lichaamstaal en met zijn mimiek heel
overtuigend de worsteling van Oom Wanja met zijn gevoelens van
boosheid (op Sebrjakov) en verliefdheid (op Jeléna) laat zien.
Ondertussen
moet ik mijn best blijven doen om te geloven in dat verhaal en in die
gevoelens van verliefdheid en boosheid, terwijl die lelijke
achtergrond voortdurend mijn aandacht trekt. Die kaart van Afrika
speelt een piepklein rolletje in het vierde bedrijf. Maar wat moet ik
met die integraalhelm? Met dat omgekeerde groene kratje? En met al
die andere op elkaar gestapelde voorwerpen die niets met het stuk te
maken hebben? Hoe is het mogelijk dat regisseur Erik Whien niet heeft
gezegd: 'Leuk idee Marc, maar verzin toch maar even iets anders?'
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Toneelschuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten