Recensie: 2666 van Si vous pouviez lécher mon coeur / Julien Gosselin

●●●●○

2666

 

SI VOUS POUVIEZ LECHER MON COEUR / JULIEN GOSSELIN

Door RiRo, gezien 17 en 18 mei 2017   

De overweldigende voorstelling 2666 die de jonge Franse regisseur Julien Gosselin (1987) en zijn groep maakte van de gelijknamige roman van de Chileense schrijver Roberto Bolaño uit 2004 dendert eigenlijk nog teveel na in mijn hoofd om al afstand te nemen voor een recensie. Om een beetje een idee te hebben wat voor voorstelling Gosselin's bewerking van die fascinerende roman is, kun je denken aan bijvoorbeeld de Musil Marathon of een andere door Cassiers voor toneel bewerkte grote roman uit de wereldliteratuur. Maar dan én in de vijfde versnelling én met met de volumeknop op tien.

Gosselin en zijn dertien acteurs slagen er volledig overtuigend in recht te doen aan het labyrint dat Bolaño in zijn meesterwerk van in de Nederlandse vertaling 1065 pagina's vlecht. Daarbij zijn de seriemoorden op vrouwen in het Mexicaanse Ciudad Juarez in de jaren negentig van de vorige eeuw (in de roman en in de voorstelling veranderd in Santa Teresa), de nazigruwelen in een Pools dorp aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, én de onderlinge liefdesrelaties van vier literatuurwetenschappers tijdens hun zoektocht naar een mysterieuze Duitse schrijver de fundamenten waarop het ingenieuze bouwwerk rust.

Wat Gosselin heeft geofferd, of heeft moeten offeren om de roman naar theater om te zetten, is de ironie van de alwetende verteller in Bolaños roman. Daar staat iets tegenover wat op een podium wel kan en in een roman niet: live geproduceerde muziek. En die speelt in de ongeveer elf uur durende voorstelling een dwingende rol.

In de eerste drie delen zorgen de muzikanten af en toe nog wel eens voor een moment van rust, maar vooral in het vierde en vijfde deel brengen ze met steeds harder aanzwellende tonen het publiek in een soort blijvende trance. Een trance waardoor de geprojecteerde teksten met de in detail beschreven moorden in Santa Teresa en de al even gedetailleerde bekentenis over de 'Endlösung der Judenfrage' in het Poolse dorp de toeschouwer in een wurgende greep houden.

Net zoals je nu al kunt zeggen dat 2666 van Roberto Bolaño een van de belangrijkste romans van deze eeuw zal blijken te zijn, kun je nu ook al vaststellen dat Julien Gosselin met 2666 laat zien dat hij tot de belangrijkste theaterregisseurs van de komende decennia zal gaan behoren.