GEEN RECENSIE OVER FIND ME A BORING STONE
EN ENTHOUSIASME OVER DAM VAN BOG
Door RiRo, geplaatst 21 april 2017
Er zijn voorstellingen die ik wel zie, maar waarover ik geen recensie schrijf. De laatste daarvan was Find me a boring stone, waar ik een paar dagen geleden in Frascati in Amsterdam naartoe was. Ik licht eerst even toe waarom ik in dit geval van een recensie afzag. Daarna wil ik alsnog mijn enthousiasme kwijt over DAM van BOG.
Find me a boring stone, over in de rouw zijn als er iemand in je omgeving overlijdt, over hoe je verder moet na zo'n verlies, werd op verzoek van regisseur Erik Whien geschreven door Rik van den Bos. Het is een monoloog die wordt gespeeld door Gijs Naber, met muzikale ondersteuning van Stan Vreeken. Na de première van die voorstelling, op 1 april, adverteerde Theater Rotterdam met de tegenwoordig om de haverklap gebruikte term 'sterrenregen'. En ook nu weer werden daarbij recensies met minder dan vier sterren, zoals die in de Volkskrant en de NRC, niet genoemd.
In het half uur dat ik in het café van Frascati zit te wachten tot Find me a boring stone gaat beginnen, lees ik in het programmaboekje het uitgebreide interview met Erik Whien door dramaturg Liet Lenshoek. Daar ben ik behoorlijk van onder de indruk. Regelmatig stop ik even met lezen, omdat wat ik lees me raakt, of aan het denken zet.
Gijs Naber doet het goed, en op de muziek van Stan Vreeken is niks aan te merken. Maar toen Find me a boring stone was afgelopen, zat ik met een enorm probleem. Om me heen werd uitbundig geapplaudisseerd. Maar ik dacht meteen 'Hoe moet dat? Ik kan toch niet in mijn recensie schrijven dat het interview in het programmaboekje me meer heeft geraakt, meer bij me heeft losgemaakt, dan de voorstelling?' Nee, geen recensie dan maar.
Dan BOG. Vorig jaar maakte BOG op verzoek van Theater Na de Dam de voorstelling DAM. Over herdenken. En over twee minuten stilte. Een eenmalige voorstelling. Dus in dat geval had het om die reden geen zin er een recensie aan te wijden. Maar nu blijkt dat DAM ook dit jaar op 4 mei weer te zien is, om 21.00 uur in Frascati. Nu wil ik er toch iets over zeggen.
De formule in DAM is dezelfde als die in GOD, een eerdere voorstellingen van BOG die ik zag. Vier acteurs staan naast elkaar en stellen vragen bij het thema, in dit geval de dodenherdenking op 4 mei, ze nemen standpunten in, en stellen die weer ter discussie. In het begin langzaam en bedachtzaam, maar gaandeweg in een hoger tempo, waardoor er een prettig soort muzikaliteit in komt.
GOD vond ik een goede voorstelling. Niet meer en niet minder. Maar DAM is meer dan goed. Met DAM hebben Benjamin Moen, Lisa Verbelen, Sanne Vanderbruggen en Judith de Joode een zo goede, zo gedenkwaardige voorstelling gemaakt, dat ik iedereen die er vorig jaar niet bij was, aanraadt om snel een kaartje te bemachtigen. Je zult er geen spijt van krijgen.
Find me a boring stone van Theater Rotterdam / Erik Whien, gezien 18 april 2017
DAM van BOG, gezien 4 mei 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten