Recensie: Privacy van De Warme Winkel, Wunderbaum

●●●●○

PRIVACY

DE WARME WINKEL, WUNDERBAUM

Door RiRo, gezien 10 juni 2016   

Een slaapkamer, een bed. Met een gordijn ervoor. Aan de zijlijn geeft de 'Oostenrijkse' muzikale begeleider S.M. Snider in slow motion een samenvatting van wat we zullen gaan zien. Op het gordijn dat als projectiescherm dient, verschijnt Wine Dierickx als de Sloveense filosoof Slavoj Zizek. In Engels met Sloveense tongval zet ze, zet hij, het thema, het kader van de voorstelling neer: zijn bedachte identiteiten onechter dan het ware zelf? En als het publieke zelf nu eens het ware zelf blijkt te zijn, en 'het ware zelf' het onderdrukken daarvan? ”There can be more truth in the mask that you adopt than in your real, inner self.”

Voor een historisch perspectief spelen Weemhoff en Dierickx vervolgens kunstenaarsparen die net als zijzelf hun privéleven publiekelijk maakten. John Lennon en Yoko Ono in hun gefilmde Bed-in voor de wereldvrede in het Hilton in Amsterdam. Jeff Koons met zijn partner, pornoster en parlementslid Cicciolina. En Tracey Emin met het tentoonstellen van My Bed, haar onopgemaakte bed inclusief bebloede slipjes en gebruikte condooms. Dierickx laat in dit inleidende deel weer eens zien hoe geweldig goed ze kan acteren. Wel een beetje jammer dat Weemhoff in zijn vertolking van Lennon met nogal gratuite kritiek komt aanzetten.

Maar het zij hem vergeven. Want wat na dat inleidende half uur gebeurt, is zo opwindend en zo goed! En het blijft een vol uur lang opwindend en goed, tot de laatste seconde in het donker toe. De kunstenaars Weemhoff en Dierickx spelen zo overtuigend (én ontroerend, én schrijnend, én humoristisch) een authentiek verhaal over het privéleven van Ward en Wine, dat hun voorgangers met terugwerkende kracht exhibitionistische poseurs lijken die geen kunst maar kitsch maakten.

Bijna onbeweeglijk staan ze daar. Naakt. Gezicht naar de zaal, bijna geen interactie. Eerst over het niet zwanger kunnen worden, wat ontaardt in een twistgesprek over of dat kwam door dood zaad, de mening van Wine, of gegijzeld zaad, de overtuiging van Ward. Ze gaan in op wat het ivf-traject met hun relatie deed. Met humor en ironie houden ze het voor het publiek draaglijk. 

Allebei spreken ze op harde toon, in wat je misschien zou kunnen omschrijven als een agressieve staccatostijl. Een slimme theatrale vondst. Want daardoor is het theater, en tegelijkertijd toch persoonlijk. Of lijkt het dat te zijn. Want dat is waar ze ons óók mee confronteren: met de vraag wanneer ze Ward en Wine de geliefden zijn, en wanneer Weemhoff en Dierickx de acteurs.

Het blijft intiem, persoonlijk, 'authentiek'. En ook bij Ward's gastro-enterologische problemen en Wine's anale seks met Arend P blijven Dierickx en Weemhoff de wat over the top manier van praten hanteren. Pas aan het slot verandert dat, dan gaan ze liefdevol en zacht met elkaar om. Als ze naar het publiek toelopen, naakt nog steeds, wordt hun lichaamstaal natuurlijker, praten ze op een 'gewone manier', zachter, uiteindelijk fluisterend. Nu zijn ze hun ware zelf. Of nu juist niet?

Het eerste half uur is Privacy uitbundig theater. Met alles erop en eraan. Verkleedpartijen, pruiken. Maar als Weemhoff en Dierickx zich in het uur daarna volledig blootgeven, is het theater zoals ik dat nog nooit heb gezien. Heel spannend. Heel ontroerend. Heel humoristisch. Heel indrukwekkend.

Privacy van De Warme Winkel, Wunderbaum ging op 20 april 2016 in Berlijn in première.

Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar:  De Warme Winkel