●●○○○
THE VALLEY OF ASTONISHMENT
PETER BROOK, MARIE-HELENE ESTIENNE, THEATRE DES BOUFFES DU NORD
Door RiRo, gezien 5 juni 2014
Een theatraal onderzoek. Zo noemen de makers het. En dat is het ook.
Dus om nou te zeggen een memorabele voorstelling? Nee.
Na een half uur heb ik het door. Dit gaat geen voorstelling worden. Waar ik tot nu toe naar zit te kijken was niet een inleiding. Tot het einde zal het vooral een presentatie blijven van wat de makers tijdens hun research te weten zijn gekomen over synesthesie. Die presentatie van neurologische kennis gebeurt weliswaar in scènes, en door acteurs (en twee muzikanten). Maar wat er op het podium te zien is, heeft veel meer weg van een documentaire dan van een voorstelling.
Op zich een heel interessant fenomeen, synesthesie. Daarbij zien mensen bijvoorbeeld geluiden als beelden, proeven ze kleuren, of ervaren ze getallenreeksen als landschappen. Kathryn Hunter, die een vrouw speelt met zo'n enorm goed geheugen dat ze er ook last van heeft, is een fantastisch actrice. En wie niet, zoals ik, allergisch is voor alles wat naar New Age zweemt, zal misschien ook de mystieke dimensie van The Valley of Astonishment kunnen waarderen. Want de makers presenteren niet alleen wetenschappelijke feiten, ze willen de toeschouwer (onder andere met tekstfragmenten van een soefie-dichter) ook verleiden het leven bewuster, en met meer verwondering, te ervaren.
Peter Brook (1925) was een van de eerste regisseurs die koos voor een lege, open theaterruimte. Ook The Valley of Astonishment wordt gespeeld in een minimalistische setting, met alleen een paar eenvoudige houten stoelen en tafels. Een toneelbeeld dat overigens perfect past bij de inrichting van de zaal van het Muziekgebouw aan 't IJ, waar deze Holland Festival-voorstelling te zien is. Maar hoe interessant het onderwerp ook is, de schoolse uitleggerigheid van deze 'voorstelling' is niet mijn smaak. Ik vind het nogal saai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten