Door RiRo, 5 april 2014
In “Gisteravond
naar Poëten
& Bandieten van
De Warme Winkel” schreef ik hoe een van de
acteurs van die voorstelling, Ward
Weemhoff, meelevend
zijn hand op een schouder legt als een onwel geworden toeschouwer
voortijdig de zaal verlaat.
Maar
het ging er in dat stukje vooral over of ik iets had moeten doen. Had moeten
reageren toen een
jonge vrouw schuin voor me alsmaar bezig was met haar smartphone. Of
ik niet bij de vijfde of zesde keer dat dat beeldscherm opflitste,
resoluut in had moeten grijpen.
Een van de andere acteurs
van die voorstelling, Jeroen de Man, reageerde op Twitter: 'Ja! RiRo
in dat soort situaties moet je als publiek ingrijpen. Ik wilde het
doen. Maar het lukte niet.'
Woensdag 2 april, bij De
Pelikaan, in de
grote zaal van de schouwburg van Amsterdam. Een vrouw, deze keer in
dezelfde rij als ik, weer een vrouw, houdt voor de derde
keer haar smartphone boven haar hoofd om een foto te maken van het
inderdaad schitterende tafereel voor haar. Ik moet me over een paar
mensen heen buigen, maar ik doe het. Ik denk aan de woorden van
Jeroen de Man en ik maak er resoluut een einde aan.
Donderdag 3 april, bij The
Truth About Kate, in
Frascati in Amsterdam. Een kwartier voor het einde. Een vrouw, deze
keer weer schuin voor me, en weer een vrouw, maakt met haar
smartphone een foto van de scène met de blauwe pruik. Ik zit
startklaar om nu al meteen bij de tweede keer in te kunnen grijpen.
Omdat ik dat laatste
kwartier van The Truth About Kate met een half oog de vrouw
schuin voor me in de gaten blijf houden, zie ik toeschouwer
Ward Weemhoff zo'n tien minuten voor afloop van de voorstelling de
zaal uit sluipen. En er is niemand, helemaal niemand, die even
meelevend een hand op zijn schouder legt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten