●●●●○
DE PELIKAAN
TONEELGROEP AMSTERDAM / SUSANNE KENNEDY
Door RiRo, gezien 2 april 2014
Steeds op dezelfde manier uitgesproken, met tot in de kleinste details dezelfde lichaamstaal, zo herhalen de vijf acteurs keer op keer dezelfde zinnen. De meid, in sprookjesachtig donkerblauw, en met een sprookjesachtige zwarte pruik (dat belooft dus niet veel goeds) voert uit een oranje steelpan steeds weer met exact dezelfde bewegingen de in het geel gehulde moeder. Dit is de kenmerkende manier waarop regisseur Susanne Kennedy ook nu weer de acteurs gebruikt.
Een moeder zegt zich op te offeren voor haar kinderen. Maar doet het tegenovergestelde. Beetje bij beetje komt die waarheid boven tafel. Ze heeft na de dood van haar echtgenoot al het geld gebruikt voor zichzelf. Vooral voor eten voor zichzelf. En haar zoon en dochter verwaarloosd.
De dochter, vel over been, geen borsten, hoewel al twintig: 'Tegen je moeder ben je weerloos. Ze is immers heilig.' De zoon, in de ban van Schopenhauer: 'De wil is zelf de wereld. De wereld is mijn voorstelling.' Zes keer, zeven keer dezelfde zinnen. Dezelfde blik. Dezelfde bewegingen.
Ook nu weer zoekt Susanne Kennedy in decor, kostuums, geluid, én acteren de extreme kunstmatigheid op. Om op die manier onder het verhaal van een klassieker te komen, in dit geval onder het verhaal van De Pelikaan van August Strindberg. Om op die manier de essentie ervan bloot te leggen. En ook nu weer levert dat een fascinerende voorstelling op.
Zou het veel uitmaken als niet vijf acteurs van Toneelgroep Amsterdam de rollen van moeder, zoon, dochter, schoonzoon, en meid zouden spelen? Maar vijf acteurs van bijvoorbeeld het Nationale Toneel? Wel iets natuurlijk. Vooral Marieke Heebink, als de moeder, en Alwin Pulinckx, als de zoon, voegen in hun spel wel wat toe. Maar de sterren in deze voorstelling zijn niet de acteurs.
De werkelijke sterren zijn Katrin Bombe, die weer een schitterende gesloten ruimte maakte. Niet van één kamer deze keer, maar van drie. Of eigenlijk tweeënhalf, want er is maar een halve kelder. En Lotte Goos, die alleen al door precies de goede kleuren geel, rood, blauw en groen te kiezen een sprookjessfeer weet te creëren. En natuurlijk Richard Janssen, met zijn werkelijk prachtige geluidsontwerp.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Toneelgroep Amsterdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten