Recensie: Cyrano van NTGent / Julie Van den Berghe

●●●○○

CYRANO

NTGENT/JULIE VAN DEN BERGHE


Door RiRo, gezien 26 maart 2014

De man? Zonder taal is hij triviaal.
 
Cyrano is een man die graag dicht. 'Dol op spitse taal, vooral in samenklank met puntig staal', luidt het in het rijm van Edmond Rostand die Cyrano de Bergerac in 1897 schreef. Hij is verliefd op zijn nichtje Roxane. Maar denkt geen enkele kans bij haar te maken. Vanwege zijn neus.

Roxane ziet op haar beurt wel wat in de nieuwe cadet in de compagnie van Cyrano, de jonge Christian de Neuvilette. Ze valt op zijn uiterlijk. Maar verwacht dat hij haar met taal verleidt. 'Ik heb het innerlijk maar niet het uiterlijk', zo begint Cyrano zijn voorstel aan Christian, 'ik leen u mijn woord.' 
 
Bewerker Bernard Dewulf is een man die graag schrijft. In zijn taal is hij de meester van het kleine. Met een paar goed getroffen alledaagse woorden kan hij een verfijnde poëtische wereld oproepen. Hij deed dat in zijn miniaturen in De Morgen, die later werden gebundeld onder de titel Kleine dagen. En als toneelschrijver met zijn tekst voor Een lolita, waarvoor hij in 2013 de Taalunie Toneelschrijfprijs won.
 
Dewulf heeft het verhaal van Cyrano teruggebracht tot de essentie, tot drie personages, zodat wat overblijft een kleinood is over de liefde. In zijn bewerking verweeft hij zijn eigen taal op een fijnzinnige manier met de oorspronkelijke poëzie van Rostand. Het resultaat is een tekst om van te smullen. 
 
Bert Luppes weet wel raad met die mooie woorden. Voortdurend een degen in zijn hand, maar uitsluitend met taal schermend speelt hij Cyrano grandioos. Hoe hij in de balkonscène fluisterend met de woorden jongleert, alleen dat is al een meesterwerk. 
 
Het lijkt erop dat regisseur Julie Van den Berghe wat te nadrukkelijk wil laten zien dat het thema van alle tijden is. Dan weer hedendaagse kostuums en karaoke. Dan ineens een negentiende-eeuwse outfit. Dan toch maar weer de zeventiende eeuwse rapier en pluimhoed. En dat allemaal beginnend met een droom op het trapje van zo'n caravan waar filmacteurs zich omkleden. Stuk voor stuk mooie beelden, dat wel. Maar het zou wat enscenering betreft wel ietsje strakker mogen. Want dit gegoochel met beelden uit allerlei genres en uit allerlei tijden is toch ook wel een beetje verwarrend.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: NTGent

Geen opmerkingen:

Een reactie posten