●●○○○
KEIN LICHT (2011/2012/2017/2022)
OPERA COMIC / NICOLAS STEMANN EN PHILIPPE MANOURY
Door Piet van Kampen, gezien 24 juni 2022
In 2012 na de nucleaire ramp in de kernreactor van Fukushima schrijft Elfriede Jelinek Kein Licht. In 2012 voegt ze er een Epiloog aan toe waarin ze een rouwende nabestaande naar een niet nader genoemde rampplek laat terugkeren. In 2017 volgt Hello darkness, my old friend, een aanklacht tegen het besluit van Donald Trump om de Verenigde Staten terug te trekken uit het Klimaatakkoord van Parijs.
Nu Kein Licht vijf jaar later voor het eerst in Nederland te zien is, voegt regisseur Nicolas Stemann er een vierde deel aan toe. Bij dat slotdeel van en minuut of tien, waarvan we dus de wereldpremière meemaken, ligt de focus op de effecten van de oorlog in Oekraïne. En na het slotapplaus komt de Oekraïense mezzosopraan Christina Daletska naar voren om het publiek op te roepen oog te blijven hebben voor de doden die dagelijks in haar land vallen.
Net als in zijn twee andere regies tijdens dit Holland Festival, waarvan hij een van de twee associate artists is, wil Stemann dus ook nu laten zien dat hij zo dicht mogelijk op de actualiteit zit. In Der Besuch der alten Dame, een Zwitserse klassieker uit 1956, deed hij dat door te verwijzen naar de klimaatcrisis en MeToo. In Contre-enquêtes door de etniciteit en afkomst van de acteurs als theatermiddel te benutten.
In Kein Licht (2011/2012/2017/2022) zitten veel elementen die gebruikelijk zijn bij een toneelvoorstelling, maar Kein Licht is ook concert en opera. Dat muzikale onderdeel, gecomponeerd door Philippe Manoury, is heel intrigerend. Vanaf het duet van blaffende hond en trompet waarmee het begint tot het allerlaatste akkoord is het een compositie vol verrassingen, en blijft het boeien.
Dat geldt niet voor wat regisseur Stemann op theatraal gebied laat zien. De scenografie (van Katrin Nottrodt) is een ratjetoe van elementen die verwijzen naar Jelineks teksten zonder dat er een overkoepelend idee achter zit. De kostuums (van Marysol del Castillo) zijn gewoon spuuglelijk. En de manier waarop Stemann de twee acteurs en de solisten over het podium en door de zaal laat bewegen is echt te clichématig.
Nu het goede nieuws, er is een remedie: houd de twee uur dat Kein Licht (2011/2012/2017/2022) duurt je ogen dicht en luister naar de fascinerende muziek.
Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten