Recensie: Der Besuch der alten Dame van Schauspielhaus Zürich / Nicolas Stemann

●●●●●

 

DER BESUCH DER ALTEN DAME


SCHAUSPIELHAUS ZÜRICH / NICOLAS STEMANN

 

Door Piet van Kampen, gezien 11 juni 2022

Der Besuch der alten Dame van Friedrich Dürrenmatt uit 1956 is zowel een verhaal over als gerechtigheid verpakte wraak, als een satire op het oplevende kapitalisme van na de tweede wereldoorlog (dankzij de financiële injectie van het Marshallplan). Het laat ook zien wat te verwachten rijkdom met mensen doet.

In deze enscenering komen daar nog andere thema's bij. Niet in de tekst, maar visueel. We zien videobeelden - zonder geluid - die verwijzen naar de klimaatcrisis en MeToo.

De oude dame uit de titel is Claire die na 45 jaar terugkeert in het volledig vervallen stadje Güllen dat ze op haar zeventiende verliet. Inmiddels is ze miljardair geworden. De bewoners van Güllen rekenen er dan ook op dat Claire het stadje er met een flinke financiële injectie bovenop helpt.

Ze is daartoe bereid en wil ook alle inwoners van Güllen een fors bedrag geven. Op één voorwaarde: ze wil dat winkelier Alfred Ill, die haar op haar zeventiende zwanger maakte en in de steek liet, wordt gedood.

In eerste instantie wordt die voorwaarde verontwaardigd van de hand gewezen. 'We zijn humanisten', zegt de leraar Latijn, ''liever arm dan met bloed bevlekt''. Maar als steeds meer Güllenaren op krediet luxe gele schoenen en andere dure producten aanschaffen, realiseert Alfred Ill zich hoe die schulden zullen moeten worden betaald: met zijn dood.

Twee acteurs, Sebastian Rudolph en Patrycia Ziólkowska, spelen alle rollen. Dan weer zijn ze elkaar aanvullend Claire of Alfred, dan weer de burgemeester of andere bewoners van Güllen, en soms zelfs unisono hetzelfde personage. In muzikale intermezzi gaat Camilla Sparksss los met heftige beats en teksten als "We are the heartbeat of humanity, we're bleeding vitality, this is shit."

Wat Patrycia Ziółkowska und Sebastian Rudolph in Der Besuch der alten Dame laten zien en vooral laten horen is fenomenaal. In hoog tempo schakelen ze van rol naar rol met niet veel meer dan kleine veranderingen van stem, waarbij toch steeds onmiddellijk duidelijkheid is welk personage aan het woord is. Een heerlijke voorstelling.

Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten