Recensie: De Revisor van Het Nationale Toneel

●●●●○

 

DE REVISOR

HET NATIONALE TONEEL 


Door RiRo, gezien 16 januari 2016


'Ongevaarlijke poppenkast' lees ik in een al verschenen recensie. Ongevaarlijk? Voorstellingen waar bijna niemand naar komt kijken, die zijn ongevaarlijk. Maar als De Revisor nou eens een publiekslieveling zou blijken te zijn? En een breed publiek zou bereiken? Dan lijkt het me niet zo erg dat de incrowd niet zo gecharmeerd is van de musical-aanpak van regisseur Theu Boermans. Want het is een voorstelling waar wel degelijk voldoende scherpe kantjes aan zitten.

Het lukt me om in de trein naar Den Haag De Revisor, Comedie in vijf bedrijven van N.W. Gogolj (in de vertaling uit 1908 van Josine C. Termaat) uit te lezen. Wat me daarom opvalt is hoe dicht Boermans met zijn bewerking (en Maaike van Rijn met haar vertaling) bij de oorspronkelijke tekst en bij de oorspronkelijke structuur van Gogol's stuk uit 1836 blijft. En het desondanks uiterst actueel weet te maken. Met bijvoorbeeld de Syrische vluchteling Osman, heel mooi gespeeld door Mark Rietman, als de facto de assistent van de revisor (in plaats van dienaar Osiep).

In een provincieplaats gaat het gerucht dat de revisor, een overheidscontroleur, zich incognito in een plaatselijk hotel bevindt. De burgemeester (Stefan de Walle) en de wethouders (die daarnaast ook onderwijsinspecteur, ondernemer, of directeur van een kliniek zijn) raken in paniek. Alles wat niet door de beugel kan, moet onmiddellijk worden toegedekt. Daarnaast zal de revisor met de nodige smeermiddelen moeten worden bewerkt. Later blijkt dat het niet om de revisor maar om een berooide theatermaker uit Den Haag (oorspronkelijk een schrijver uit Sint-Petersburg) gaat. Ingrediƫnten voor een kluchtige komedie dus.

Boermans kadert het verhaal door een van de dochters van de burgemeester (Hannah Hoekstra) met poppen het kerstverhaal te laten naspelen. En geeft, vooral voor het komische effect, de secretaris van de burgemeester (Bram Suijker) een becommentariƫrende rol. Ook die twee ingrepen werken. Maar vooral het steeds weer toespitsen op de manier waarop er nu in Nederland met vluchtelingen wordt omgegaan, maakt De revisor tot een relevante voorstelling. Wat minder blij ben ik met Boermans' idee om het gemeentebestuur de amateurvoorstelling De ark van Noach te laten repeteren. Dat wordt, zeker na de pauze, wel heel erg koddig.

En dan, toch wel verrassend, de acteurs beginnen met enige regelmaat te zingen. In de stijl van de musicals. Een parodie? Ja. Maar erg goed uitgevoerd. Voor de pauze komt dat tot een voortijdig hoogtepunt met een persiflage van The Passion. Op de grens waar parodie en kitsch elkaar raken, dat wel. Maar het kan nog net.

Na de pauze is wat de vorm betreft de verrassing er natuurlijk af. Ook is de afwikkeling van het stuk wat minder boeiend dan de ontwikkelingen in het eerste deel. En De ark van Noach is voor mij nu toch echt te veel van het goede. Daarbij komt ook nog dat Joris Smit, als de revisor, de komedie meer dan voor de pauze moet dragen. En dat gaat Smit minder goed af dan Stefan de Walle die dat voor de pauze voor een groot deel doet. Ervaren acteurs als De Walle, maar ook Antoinette Jelgersma, Jaap Spijkers en Jappe Claes, lijken het vak komediespelen beter te beheersen dan de nog jonge Joris Smit. Hoewel het sublieme spel van Bram Suijker het tegendeel lijkt te bewijzen.

Kortom. De revisor is een voorstelling die tot de pauze alles heeft wat nodig is voor succes bij een groot publiek. Maar die me na de pauze wat minder kan bekoren.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Het Nationale Toneel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten