NO CHANGE OR FREEDOM IS A PSYCHO-KINETIC SKILL
DD DORVILLIER / HUMAN FUTURE DANCE CORPS
Door Piet van Kampen, gezien 17 juni 2025
Ik verval in een oude gewoonte, zoek herkenningspunten, wil betekenissen vinden. Het lukt me gelukkig snel om daar mee te stoppen, ik laat wat DD Dorvillier aan het doen is op de witte vloer met de microfoons en de kabels gewoon op me af komen. Soms heb ik even een terugval, ik plak er toch een etiket op: ruzie met een emmer, ruzie met een spijkerbroek. De tweede vrouw, Elizabeth Ward, ligt op haar zij, met haar rug naar het publiek.
In Zaal 1 van Frascati in Amsterdam is het dikke gordijn rechts (cour voor de mensen die voor theater hebben doorgeleerd) normaal gesproken tijdens een voorstelling dicht. De deur van het theatercafé is dan niet te zien. Dat gordijn blijft bij No Change de hele voorstelling open. Als Elizabeth Ward eindelijk ook in actie komt, opent ze ook de geluiddempende deur en de schuifdeur, de cafégeluiden komen de voorstelling in. Interessant.
Daarna gaat Ward op de voer liggen, op haar buik, met onder zich een microfoon. Ze maakt met haar onderlichaam langzame ritmische bewegingen van links naar rechts. Het geluid dat daardoor ontstaat, doet denken aan een hartslag, een rustige hartslag, een niks aan de hand hartslag. DD is ondertussen ingewikkeld in de weer met een andere microfoon en met de standaard en de kabel daarvan.
In de voorstelling wordt niet gesproken, ook niet echt gedanst. Ik kijk, het is interessant genoeg om te blijven kijken. Maar ik kan er geen overkoepelend idee in ontdekken.
GEZIEN TIJDENS HOLLAND FESTIVAL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten