●●●●○
EXTRA LIFE
GISÈLE VIENNE
Door Piet van Kampen, gezien 29 juni 2025
Net als in haar eerdere werk zet Vienne ook nu weer muziek, gebruik van ruimte, choreografie en acteren en dansen in slow motion in om in dit geval de mentale veranderingen en de heling van onverwerkte, deels verborgen trauma's te laten zien. Tekst speelt bij Vienne een minder belangrijke rol. Nieuw is hoe Vienne met een combinatie van laserlicht (en klassiek licht) en rook 'muren' creëert waarin een getraumatiseerde broer en zus gevangen zitten.
Broer en zus hebben elkaar jaren niet gezien. Na een feestje, twintig jaar na een familietragedie, zien ze elkaar weer. Beiden zijn als kind misbruikt door hun grootvader en daardoor van elkaar gescheiden geraakt. Lichaamstaal van actrice Adèle Haenel en twee dansers, muziek en licht vertellen wat het effect daarvan was. In beeld en geluid neemt Vienne ons mee naar wat de twee zich herinneren, naar de manier waarop ze ermee zijn omgegaan én naar een gefantaseerde toekomst, met beeldtaal uit onder meer Minecraft en Breath of the Wild.
In L'Étang, dat in 2021 op het Holland Festival te zien was, gebruikte Vienne zeven poppen.
Nu één, een pop die papi (de opa) voorstelt. Toen in L'Étang
was dat functioneel. Nu vind ik het gebruik van een pop een beetje
gezocht. Een klein puntje van kritiek dus. Te klein om wat af te
dingen aan het feit dat EXTRA LIFE een heel boeiende, heel
goede voorstelling is.
Wendy Lubberding noemt EXTRA LIFE in haar recensie in Het Parool 'audiovisuele poëzie'. Ik wou dat ik die omschrijving had bedacht. Trouwens, ik vind die recensie sowieso heel informatief en heel goed. Klik hier voor de recensie van Wendy Lubberding.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Gisèle Vienne
GEZIEN TIJDENS HOLLAND FESTIVAL
