Theaterverhaal: F*ck Lolita van Het Zuidelijk Toneel / Silke van Kamp

 

F*CK LOLITA 

HET ZUIDELIJK TONEEL / SILKE VAN KAMP

 

Door Piet van Kampen, gezien 10 mei 2025

Voor de zaal open gaat, is er al een beat te horen. Als ik de zaal in loop, hoor ik dat het een cover is van Françoise Hardy's Comment te dire adieu uit 1968. Ik houd van die taalgrappen, zo vaak mogelijk dezelfde klank, in dit geval zestien keer /ex/ . Françoise Hardy nam in 1988 nog zo'n chanson op, Une miss s'immisce, met alleen al in de titel drie keer dezelfde klank. Xavier Dolan gebruikte een cover daarvan (door Exotica) in zijn film Juste la fin du monde uit 2016. Maar dat terzijde, hoewel, die film is een meesterwerk.

Ik las Lolita van Vladimir Nabokov (1955), zag twee verfilmingen ervan niet (1962 en 1997). Zag wel de film Noce Blanche van Jean-Claude Brisseau (1989) en de voorstelling Een lolita van NTGent (2012). Las My Dark Vanessa van Kate Elizabeth Russell (2020) en herlas daarna Nabokovs Lolita.

Maar van F*ck Lolita zie ik maar drie kwartier. Als de giftige stoffen van de eerste sigaret mijn neusgaten bereiken, verlaat ik de zaal.

Els Dottermans die in Een lolita van NTGent de titelrol speelt, besloot in 2019 niet meer te roken op het podium. Dat was toen ze speelde in Wie is bang van NTGent.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Het Zuidelijk Toneel

Minirecensie: Stiekem Hooglied van TOEAC / Ria Marks

●●○○○

STIEKEM HOOGLIED

TOEAC / RIA MARKS

 

Door Piet van Kampen, gezien 9 mei 2025

Zag in een lang niet volle zaal van Theater Bellevue in Amsterdam Stiekem Hooglied van TOEAC (de accordeonisten Pieternel Berkers en Renée Bekkers) in de regie van Ria Marks, een voorstelling die op 20 maart 2025 in première was gegaan. Het is me slecht bevallen.

De lelijke scenografie van Catharina Scholten zal wel bedoeld zijn om de sfeer van het dek van een aftands schip op te roepen. De kostuums van Berkers en Bekkers, bedacht door Bernadette Corstens? Iets met Noorwegen? Op het spel van Ariane Schluter en Ali Ben Horsting valt weinig aan te merken. Want ga er maar eens aan staan, zo'n tekst vol clichés en geforceerde metaforen. Peer Wittenbols heeft veel betere teksten geschreven dan dit geneuzel over mislukte relaties.

En denken Berkers en Bekkers nou echt dat ik me door de zo opzichtig daarvoor bedoelde muziek laat dwingen welke emoties ik moet voelen? Dacht het niet.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: TOEAC

Recensie: De Sitcom van DE HOE

●●●●●

 

DE SITCOM

DE HOE

 

Door Piet van Kampen, gezien 7 mei 2025

Na het fenomenale Opening Night (2023) alweer een sublieme voorstelling van DE HOE waarin, alweer, op een geniale manier, verschillende vertellagen door elkaar lopen. Zonder dat dat de duidelijkheid van de voorstelling in de weg zit. Tenminste voor het publiek.

Wel voor gastacteur Matteo Simoni (DE Matteo Simoni), die speelt dat hij Matteo Simoni speelt die niet weet wat er van hem wordt verwacht en in die rol uiteindelijk oppert dat er nog een laag is, een vijfde of een zesde. Wat hem op meewarige blikken van de acht andere acteurs (personages) komt te staan.

De Sitcom is een heleboel tegelijk: een voorstelling van DE HOE, een sitcom, een documentaire over het maken van die sitcom, the making of van die documentaire, gesprekken tussen de acteurs. Bij dat laatste heb je de neiging om je af te vragen of wat echt is ook echt echt is, maar tegelijkertijd is het ook een vraag waarop schouderophalen het enige zinvolle antwoord is, zelfs als je daarvoor je eigen schouders nodig hebt.

De Sitcom is daarnaast ook een voorstelling waarin alles wat, theatraal gezien, omgedraaid kan worden ook omgedraaid wordt. Van de drie jongste acteurs bijvoorbeeld, de stagiaires, zijn er twee de baas in de voorstelling, ze zijn de regisseurs van zowel de sitcom, de documentaire als de making of. De derde speelt de personificatie van echtheid, ze is de spiegel waarin het publiek echt en onecht kan onderscheiden als de acteurs zichzelf spelen.

Het is fantastisch om te zien hoe zo'n ingenieuze compositie met al die lagen toch een heel toegankelijke voorstelling oplevert. De Sitcom is subliem theater.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: DE HOE

Minirecensie: ABROAD van Kimberley Agyarko / Theater Bellevue

 

●●●○○

 

ABROAD

 

KIMBERLEY AGYARKO / THEATER BELLEVUE

 

Door Piet van Kampen, gezien 3 mei 2025

De Palonizaal van Theater Bellevue ziet er heel mooi uit: met blauw satijn opgefriste stoelen rondom een cirkelvormige speelvloer. Daarop een bank, een tafel, twee stoelen. En een kast met, zo blijkt halverwege de voorstelling, een bijbel, in het Engels. Na afloop is er voor iedereen palmwijn.

Abena (Kimberley Agyarko), een Ghanese vrouw van bijna dertig, is in Nederland opgevoed door alleen haar vader. Abena wil naar Ghana, ze mist haar moeder en voelt zich vervreemd van haar geboorteland. Haar vader Boga, gespeeld door de Nigeriaanse acteur Bodé Owa, bij wie het woord 'opoffering' voor in de mond ligt, probeert haar van dat idee af te brengen. Want haar moeder heeft hem en haar dochter verlaten. Met het bijbelverhaal over de verloren zoon probeert Abena haar vader, die predikant is, in te laten zien hoe belangrijk die reis naar Ghana voor haar is.

Het verhaal dat Agyarko in ABROAD vertelt is voor een groot deel autobiografisch. Maar door de thematiek toch heel herkenbaar en invoelbaar, waardoor het boven het anekdotische uitstijgt.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Theater Bellevue