●●○○○
DE WAND
ITA ENSEMBLE / ELINE ARBO
Door Piet van Kampen, gezien 9 maart 2025
Misschien had ik het boek niet moeten lezen. Dan had ik de sfeer die de roman bij me opriep niet kunnen meenemen naar de voorstelling. Dan zou ik misschien niet teleurgesteld zijn geweest.
Die Wand van Marlen Hausofer uit 1963 waarop de voorstelling is gebaseerd, boeide me vanaf de eerste pagina. Hausofer trekt me meteen in het hoofd van de vrouw op de berg, de vrouw die in haar eentje is opgesloten achter een onzichtbare wand. Het is een geschreven verslag van die vrouw, over de eerste 2,5 jaar van haar geïsoleerde leven, concreet als ze het heeft over hoe ze in leven is kunnen blijven, reflecterend en onderzoekend bij het schrijvend daarop terugblikken.
De toon van haar verslaglegging is opvallend nuchter en neutraal voor iemand die alleen is en die zich al snel realiseert dat die toestand niet meer zal veranderen. Ze beschrijft, ze vertelt. Haar wisselende emoties daarbij zijn voor de lezer weliswaar heel goed invoelbaar, maar ze worden bijna nooit benoemd.
Dat verandert regisseur Arbo rigoureus, ze zet in op één duidelijk zichtbare en hoorbare emotie. Zichtbaar in de grauwe, grijze kleding, in de zwarte aarde. Hoorbaar in een voortdurende deprimerende ondertoon. Ze laat actrice Chris Nietvelt bij bijna alles wat ze zegt of steunen en kreunen of hijgen. Nee, met deze voorstelling doet Eline Arbo geen recht aan Hausofers roman. Althans niet aan mijn perceptie ervan.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: ITA
