Recensie: Analoog van DE HOE / Willem de Wolf & Louis Janssens

●●●●○

 

ANALOOG

 

DE HOE / WILLEM DE WOLF & LOUIS JANSSENS

 

Door Piet van Kampen, gezien 3 februari 2023

Louis Janssens en Willem de Wolf staan achter de rand van een wit vierkant. Muziek. De twee beginnen synchroon te wiegen. Dan danst De Wolf heel rustig naar de hoek rechtsvoor. Daar: 'Al die keren dat jullie ontspannen deden, deden alsof het nog niet begonnen was, al die keren dat jij ontspannen deed, wat ik zag was angst, de vraag naar bevestiging, het verlangen naar een dit is goed van het publiek.’

De Wolf (62) vertolkt in Analoog de herinneringen en gedachten van Janssens. En Janssens (28) die van De Wolf. De Wolf (als Louis) doet vervolgens in die hoek rechtsvoor iets dat in de verte op zingen lijkt. In On Freedom zegt Maggie Nelson ergens dat ze nog altijd geen betere omschrijving voor kunst heeft dan zoeken naar het broze dat we ongemak noemen.

Louis Janssens en Willem de Wolf leerden elkaar kennen toen Willem als docent op de toneelschool in Gent Louis zijn klas binnen zag komen en even dacht zichzelf te zien als student van 35 jaar geleden. Andersom herkende Louis zich ook in Willem.

Louis als Willem: jij bent nog maar net begonnen en soms denk ik dat jij het belangrijkste nu al hebt meegemaakt.

Willem als Louis: nu al.

Louis als Willem: en je bent het allemaal nu al vergeten.

Willem als Louis: nu al, ik heb nog helemaal niets meegemaakt.

Louis als Willem: denk jij.

Willem als Louis: ik ben nog maar net begonnen.

In Analoog worden, terwijl de woorden ons meanderend bereiken, steeds meer lagen zichtbaar, steeds meer blijkt hoe effectief het is dat De Wolf en Janssens elkaars herinneringen en gedachten lenen. En steeds meer wordt het onvermijdelijk in te zien dat Analoog een juweeltje is dat bevrijdt en bevrijdend is, omdat het kunst is die ons niet wil bevrijden.

Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: DE HOE

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten