Theaterverhaal: Mijn lieve gunsteling

 

MIJN LIEVE GUNSTELING

 

ITA-ENSEMBLE / IVO VAN HOVE

 
Door Piet van Kampen, gezien 18 januari 2023
 
Dat dartelt maar over het podium dat het een lieve lust is. Als een speels veulen huppelt ze langs twee bejaarde koeien. En ze kan nog zingen ook. Ik heb het over Eefje Paddenburg. Iedereen is enthousiast over deze jonge actrice, de nieuwste aanwinst van ITA-ensemble. Ik ook. Ik verheug me er al op om haar te zien in een regie van Eline Arbo. 
 
Maar wat Ivo Van Hove haar in Mijn lieve gunsteling laat doen? Je kunt van Paddenburg (nog) niet verwachten dat ze zegt: “Alles goed en wel meneer Van Hove, ik heb, zoals u me vroeg, dat boek van Marieke Lucas Rijneveld geluisterd.”
 
Ja, in mijn fantasie zegt ze meneer en u tegen Ivo. Zoals in de roman van Rijneveld 'het meisje' ook u en meneer zegt tegen de veehouder. En die keuze maakt de schrijver niet voor niks.
 
Hoe heeft Van Hove die roman gelezen? Op zoek naar de gelaagdheid? Met toenemende bewondering voor de vorm en voor de stijl ervan? Als een roman van een schrijver van toen achter in de twintig die via het romanpersonage van de veearts zichzelf laat zien? Of heeft hij alleen maar driftig zitten onderstrepen welke fragmenten hij om kan zetten in smeuïge scenes voor op het podium?
 
“Alles goed en wel meneer Van Hove”, zegt via mij de jonge actrice terwijl ze met haar pink in haar neus peutert, want ze heeft zich al helemaal ingeleefd in het personage dat ze zal gaan spelen, maar dat neuspeuteren haalt de voorstelling niet, die pruimenpit gelukkig ook niet, ze aarzelt even want het is niet niks voor een actrice van 23 om een regisseur van toen nog net 63 te corrigeren, “ik zal het meisje spelen zoals u van me me vraagt, maar ik ben het er niet mee eens.”
 
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar:ITA-ensemble

Geen opmerkingen:

Een reactie posten