Recensie: Wie is bang van NTGent / Koen De Sutter & Tom Lanoye

●●●○○

 

WIE IS BANG


NTGENT / KOEN DE SUTTER & TOM LANOYE

 

 

Door Piet van Kampen, gezien 9 november 2019

Twee acteurs op leeftijd, Jo en Denise, halen applaus in een lang niet uitverkochte zaal ergens in de provincie. Dan zet Jo (Han Kerckhoffs) Monday, Monday van The Mama's & The Papas op, en begint de speelvloer schoon te vegen. Denise (Els Dottermans) ploft neer in een stoel: ‘Wat een kutstuk! Jozef Maria en hun godverdomese fucking kindeke djiezes nog aan toe, zeg… Wat een overroepen, godgeklaagd en totaal afgelebberd klotestuk!’ Tom Lanoye's Wie is bang begint dus net als Edward Albee's Who's Afraid of Virginia Woolf? met het aanroepen van de Here Jezus.
Wie is bang speelt zich af in de wereld van het theater. En waar bij Albee de jonge witte wetenschappelijk medewerker Nick en zijn vrouw Honey op de afterparty van George en Martha komen opdagen, verschijnen bij Lanoye na de voorstelling de gekleurde acteurs Soufian (Tarikh Janssen) en Sibel (Dilan Yurdakul) om bij Jo en Denise auditie te doen. Want aan de subsidie voor de herneming van het stuk waarmee Jo en Denise al twintig jaar rondreizen, is voor het volgende seizoen de voorwaarde diversiteit verbonden.
Als voorbereiding voor Wie is bang sprak Lanoye uitvoerig met de vier acteurs. Over leven, liefde en het theatervak. Professionele ervaringen en persoonlijke ontboezemingen van de vier acteurs schemeren dan ook door in de tekst. Van de een meer dan van de ander. Want Dottermans en Kerckhoffs laten uitsluitend wat van zichzelf zien als het gaat over hun vak, bij de meer persoonlijke thema's mogen ze van Lanoye veilig schuilen achter een muur van vet aangezette grove beledigingen die zo over the top zijn dat ze daardoor geen greintje pijn doen. Geestig is dat wel. Maar meer dan Spielerei met taal is het niet.
Pas na drie kwartier, bij de dialoog tussen de witte Jo en de gekleurde Soufian, wordt het voor het eerst een beetje spannend. Jo neemt woorden in de mond waarbij je denkt 'oei, dat kan echt niet'. Maar die foute racistische opmerkingen worden onmiddellijk met ironie gerelativeerd. Het is of Lanoye terugschrikt. Alsof hij een toneeltekst die de pretentie lijkt te hebben het commercieel uitbuiten van toneelklassiekers te bekritiseren, toch ook zelf commercieel interessant wil houden.
Wat later, bij de dialoog waarin de oudere ervaren acteur Jo zich opwerpt als mentor voor de jonge onervaren actrice Sibel, een scène die verwijst naar seksueel misbruik op toneelacademies, gebeurt iets vergelijkbaars. Nu is het de regie van Koen De Sutter die aan de handrem trekt om te voorkomen dat het voor het publiek echt ongemakkelijk wordt.
Wat me behalve de vaak originele en verrassende taalgrappen het meest boeit in Wie is bang is het acteren van Tarikh Janssen. Deze jonge acteur heeft niet alleen veel meer en veel gevoeligere persoonlijke ervaringen ingebracht dan de andere drie, ook in zijn spel durft hij het een en ander te laten zien. Een acteur en theatermaker dus waar we nog veel mooie dingen van kunnen verwachten.
Met als banier de NTGent-slogan Create your own classics is Lanoye met Wie is bang het duel aangegaan met Albee's klassieker uit 1962. Maar Wie is bang blijft een vernuftig en vermakelijk taalspel zonder echte stellingnames.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: NTGent

Geen opmerkingen:

Een reactie posten