●●●○○
ELEKTRA
HET NATIONALE TONEEL
Door RiRo, gezien 11 maart 2014
Erg
veel woorden in deze Elektra
van Hugo von Hoffmansthal in de regie van Casper Vandeputte. Tantalus
is het eerste woord. Dat is het woord waarmee Betty Schuurman de
inleiding begint. Ze vertelt wat eraan voorafging, wat er allemaal al
gebeurd was voor Elektra boos werd omdat haar moeder, samen met haar
minnaar, Elektra's vader Agamemnon vermoordde.
Beïnvloed
door tijdgenoten als Freud moderniseerde Von Hoffmansthal zo'n
honderd jaar geleden het Griekse mythologische verhaal. Kwellingen
zijn niet meer het gevolg van vervloekingen door de goden, maar
liggen besloten in de driften. Hysterie was in die tijd erg in de
mode als diagnose voor opstandig gedrag. Vooral als het ging om
opstandig gedrag van vrouwen die iets traumatisch hadden meegemaakt.
In dit geval moord binnen het gezin.
Betty
Schuurman, als het koor, vertolkt met teksten als 'het is gewoon het
universum dat zijn gang gaat' hedendaagse ideeën over het omgaan met
verlies. Vandeputte moderniseert op zijn beurt dus ook. Maar het
overgrote deel van de voorstelling bestaat uit een woordenstroom van Elektra, gebaseerd op inmiddels
wat achterhaalde ideeën over het menselijke gevoelsleven.
De
regisseur rechtvaardigt zijn keuze voor juist dit stuk door op te
merken dat het 'een plek kan zijn voor toeschouwers om langs de eigen
afgrond van het leven te lopen, om vrede te vinden met de grote
gebeurtenissen van het leven.'
De
focus van de voorstelling ligt bijna volledig bij Elektra, bij het
hysterische wraakzuchtige personage zoals Von Hoffmansthal dat
schetste, en dat wordt gespeeld door Mariana Aparicio Torres. Bijna
anderhalf uur lang is ze boos en wraakzuchtig. Dat doet ze goed. Maar
het is wel heel erg veel van hetzelfde.
Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: Het Nationale Toneel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten