Door RiRo, gezien 24 januari 2014
Wat
doet een klassiek geschoold zanger na een door hem gezongen aria in
de Matthäus-Passion van Bach? Dan denkt hij aan seks. Dat onthult
theatermaakster en sopraan Roswitha Bergmann in het nagesprek van
haar voorstelling Contact in
het Grand Theatre in Groningen.
Daarbij
gaat het volgens haar niet om die ene seksverslaafde die haar
openhartig onthulde dat hij dan aan tieten en sperma denkt. Nee, meer
zangers bekenden haar zonder schroom dat ze tussen de aria's aan seks
denken. Voor alle duidelijkheid:
na 'Ich will Jesum selbst begraben. Denn er soll nunmehr in mir für
und für Seine süsse Ruhe haben', denken zangers van de
Matthäus-Passion aan tieten, aan sperma, of op een andere manier aan
seks.
De
onthullingen van de zangers vormden voor Roswitha Bergmann de
aanleiding voor de door haar gemaakte, en door Grand Theatre
geproduceerde, voorstelling Contact. Daarin
probeert een zanger te
studeren, wat hem niet goed lukt omdat hij steeds worstelt met zijn
drang om naar zijn laptop te gaan voor webcamseks. Hij wordt boos,
streelt een stoel, gaat de stoel seksueel te lijf. Hij probeert daar
weliswaar aan te ontsnappen met behulp van yoga-oefeningen en
mediteren. Maar zijn lichaam is sterker dan zijn geest. Wat hij ook
probeert, zijn verslaving wint. Ook tijdens yoga gaat zijn lichaam
over in de copulatiemodus.
Speciaal
voor het nagesprek in de zaal is filosoof Ad Verbrugge naar Groningen
gekomen. Heen en weer lopend zoals een universitair docent geacht
wordt te doen, associeert Verbrugge vrijuit naar aanleiding van wat
we net hebben gezien. Dat er in de voorstelling die we zagen slechts
één personage op de vloer is, weerspiegelt volgens hem de biotoop
van de mens van nu. Want die sluit zich met zijn smartphone niet
alleen af voor de ander. Hij sluit zich ook af voor een deel van
zichzelf.
'Seksontsporing
en seksverslaving zijn vormen van getransformeerde seksualiteit, van
aanwezig zijn in afwezigheid', zo vat hij wat we gezien hebben samen.
Daar houden filosofen van. Van zinnen met tegenstellingen.
Aanwezigheid in afwezigheid. Mooi. Een voorstelling over
afgeslotenheid die Contact
heet. Ook mooi. Als iemand uit de zaal suggereert dat Bach misschien
ook wel seksverslaafd was, gezien het aantal kinderen dat hij heeft
voortgebracht, antwoordt niet hij, maar Roswitha Bergmann, dat haar
dat niks zou verbazen.
Een
leuk nagesprek. Met verrassende onthullingen. En sprankelende
filosofieën. Na een niet zo heel boeiende voorstelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten