●●●●○
BÉRÉNICE
ROMEO CASTELLUCCI & ISABELLE HUPPERT
Door Piet van Kampen, gezien 13 juni 2025
De voorstelling is gebaseerd op de tekst van Racine uit 1670. Maar de inhoud van die tekst – een niet zo bijzonder verhaal over een liefde - is niet wat Bérénice in Castellucci's regie zo bijzonder maakt. De vorm wel. De versmaat en het rijm worden in de perfecte dictie en de gelukkigmakende prosodie van actrice Isabelle Huppert een feest voor het oor.
Zoals je kon verwachten bij Castellucci zijn de enscenering en de choreografie ook om van te smullen. Met als hoogtepunten het zwart-wit duet van Titus en Antiochus en de traag bewegende naakte lichamen van de twaalf Romeinse senatoren (ik moest daarbij aan Angélica Liddell denken). Daaronder, als basis waarop de voorstelling rust, de soundscape (van Scott Gibbons), waarin op een haast monotone 'grijze' ondertoon verrassende elementen als een stuiterende basketbal te horen zijn.
Aan het eind van de voorstelling roept Isabelle Huppert een aantal keer, steeds harder 'Ne me regardez pas!' Ze heeft ons op een indrukwekkende manier in de ziel van Bérénice laten kijken, maar nu, op het hoogtepunt van haar wanhoop, verdraagt ze dat niet meer.
GEZIEN TIJDENS HOLLAND FESTIVAL
