tag:blogger.com,1999:blog-79415382252312657692024-03-17T11:06:05.052+01:00RiRoToneelrecensiesToneelrecensies, theaterverhalen,
en andere stukken van toneelrecensent RiRo
RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.comBlogger329125tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-43257243736262908152024-03-15T17:57:00.013+01:002024-03-17T08:27:37.603+01:00Recensie: Philip Glass; Songs & Poems,Tissues & Issues van Esther Apituley en Kikproductions / Titus Tiel Groenestege<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>PHILIP GLASS; SONGS & POEMS, TISSUES & ISSUES<br /></big></b></b></span></h2><h2> <span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>ESTHER APITULEY EN KIKPRODUCTIONS / TITUS TIEL GROENESTEGE<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 13 maart 2024</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Voor
mijn twee grote liefdes, hedendaagse muziek en toneel, moet ik
meestal naar verschillende locaties. Daar kan ik goed mee leven. Ik
vind het geen probleem om me op een donderdagavond in het Muziekgebouw
aan 't IJ te melden voor werk van bijvoorbeeld Glass, Goebaidoelina,
Kagel, Kurtág, Rijnvos of Schnittke. Om dan op een andere avond
ergens anders naar toneel in de grote of kleine zaal te gaan. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Echt
gelukkig word ik als die twee liefdes samenkomen. Bij toneel is het de laatste tien à vijftien jaar niet ongewoon als er
tijdens een voorstelling live muziek gespeeld wordt. Alain Platel
liet vaak bestaand klassiek repertoire live uitvoeren, Bach, Mozart,
Verdi. Muziektheatergroepen als Orkater of LOD werken al vrij lang
met speciaal voor een voorstelling gecomponeerde live uitgevoerde
muziek. Een ontwikkeling waar ITA zich, nu Eline Arbo daar de scepter
zwaait, bij aansluit. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
muziekwereld is veel behoudender dan de toneelwereld. Nog steeds
zijn concerten, zowel van klassieke als van hedendaagse muziek, meestal uiterst
serieuze aangelegenheden voor in het zwart geklede musici en ernstig
kijkend publiek. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Gelukkig
is er bij de uitvoerders van hedendaags repertoire een kentering
gaande. Asko|Schönberg, Nieuw Amsterdams Peil
en vooral Ragazze Quartet lopen daarbij in Nederland voorop. Met een
lichtplan en een choreografie zijn hun concerten ook boeiend om naar
te kijken. En daardoor spannender en interessanter voor een ander en
jonger publiek dan de traditionele concertgangers. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Mijn
absolute topfavoriet bij deze modernisering van de concertpraktijk is
Ensemble Musik Fabrik uit Keulen. Hun <i>Delusion of the Fury</i> van
Harry Partch, in de regie van Heiner Goebbels, is tot nu toe het
beste wat ik ooit heb gezien.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
Theater Bellevue, niet een theater waar ik dat verwachtte, is <i>Philip
Glass; Songs & Poems, Tissues & Issues </i>in première
gegaan. Met Esther Apituley, Jeroen van Veen en Tatiana Koleva. Regie
en vormgeving zijn van Titus Tiel Groenestege en er zijn
tekstbijdragen van onder anderen Don Duyns.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Op
het programma <i>Koyaanisqatsi, Tissue No. 7, Songs & Poems 7,
Tissue 1, Roving Mars, Tissue 2, 1 + 1, Songs & Poems 2, Mad
Rush, Closing </i>en <i>Tissue No. 6. </i>Dat<i> </i>zijn weliswaar
stuk voor stuk<i> </i>redelijk toegankelijke composities van Philip
Glass. Toch voegt ook hierbij regie, choreografie, licht, en op het
achterdoek geprojecteerde beelden, heel veel toe. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ik
geef toe, ik ben een fan, maar het is fantastisch om Tatiana Koleva
weer eens bezig te zien, een van de beste percussionisten van
Nederland. Ook altviolist Esther Apituley en zeker toetsenist
Jeroen van Veen behoren op hun instrument tot de Nederlandse top. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ik
zie op de speellijst dat <i>Philip Glass; Songs & Poems, Tissues
& Issues </i>na de première van vanavond nog maar drie keer
geprogrammeerd staat. Dat is schandalig weinig. Het moet echt volgend
seizoen hernomen worden. Veel meer mensen moeten de kans krijgen dit
in alle opzichten heel geslaagde theatrale concert mee te maken.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar:<a href="https://kikproductions.nl/voorstellingen/fid864/philip_glass_songs_poems_tissues_issues/speellijst/">Kikproductions</a> </span></b></span></span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">of <a href="https://www.estherapituley.com/">Esther Apituley</a></span></b></span></span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;"> </span></b></span></span></i></span></span></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-8751143537417426662024-03-11T16:17:00.008+01:002024-03-17T09:15:14.757+01:00Recensie: De wetten van ITA Ensemble / Eline Arbo<p> </p><h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>DE WETTEN<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>ITA ENSEMBLE / ELINE ARBO <br /></big></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 10 maart 2024</span> <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Weer
dat cirkelvormige draaiende plateau? Regisseur
Eline Arbo en scenograaf Roel Van Berckelaer zeggen voor dat
cirkelvormige plateau te hebben gekozen vanuit het idee dat <i>De
wetten</i> een trilogie vormt met <i>De jaren </i>en <i>De uren,</i>
de twee voorstellingen waarin die draaischijf eerder werd gebruikt:
“Omdat het alledrie verhalen zijn over vrouwen die binnen de
patriarchale structuur een eigen stem zoeken.” </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
is zeer de vraag of het (beschuldigende) begrip 'patriarchaal' wel
hout snijdt. Want het is in<i> De wetten</i> overduidelijk de vrouw,
Marie Deniet, die volledig de controle heeft in haar relaties met zes
van de zeven mannen. Alleen bij <i>De kunstenaar </i>voelt<i> </i>ze
zich, omdat ze verliefd is, gedwongen die controle los te laten.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ilke
Paddenburg als Marie opent de voorstelling met “U luistert. Het is
toch uw vak in mijn woorden iets te beluisteren wat ik niet zeg […]”
Ze kijkt daarbij een paar seconden naar Thijs van Vuure, naast haar
achter zijn muziekinstrumenten, maar daarna naar ons in de zaal. Vanaf dat moment zijn wij de zwijgende psychiater uit het slothoofdstuk van de roman. Die
ingreep om de zes andere personages in te kaderen in Marie's
slotmonoloog bij <i>De psychiater </i>werkt goed. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Dat
geldt ook voor Arbo's keuze om twee van de zeven mannen uit de roman
door vrouwelijke acteurs te laten spelen. Daarmee benadrukt ze dat
het er bij de zoektocht van Marie naar wie ze is vooral om gaat dat
het zeven leermeesters zijn en niet perse zeven mannen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Toch
zijn het naast hoofdrolspeler Ilke Paddenburg (<i>Marie</i>) niet
Janni Goslinga (<i>De fysicus</i>) en Chris Nietvelt (<i>De filosoof</i>) maar drie mannelijke acteurs waarvan het spel er wat mij betreft
bovenuit stijgt: Jesse Mensah (<i>De epilepticus</i>), Steven Van
Watermeulen (<i>De priester</i>) en vooral Eelco Smits (<i>De
kunstenaar</i>).</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
is ook pas in de scene met Smits (goed dat hij terug is bij ITA), aan
het eind van de voorstelling, dat Paddenburg, omdat haar personage
dan de controle loslaat, echt kan laten zien wat een fantastische
actrice ze is.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>De
wetten</i> is een minder geslaagde voorstelling dan <i>De uren</i>
en vooral <i>De jaren</i>. Nu ik vanwege
de voorstelling <i>De wetten </i>heb herlezen, valt me (weer) op hoe
goed die roman is en hoe goed geschreven. In
Arbo's bewerking is het mede die goede tekst die de voorstelling de
moeite waard maakt. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p><span><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://ita.nl/nl/voorstellingen/de-wetten/3320964/">ITA</a></span></b></span></span></i></span></p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-73700235062130519162024-03-09T16:25:00.000+01:002024-03-09T16:31:05.739+01:00Recensie: (v) van DeNweTijd / Rosa Vandervost en Freek Vielen<p> </p><p> </p><h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>(V) <br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DeNweTijd / ROSA VANDERVORST EN FREEK VIELEN<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 7 maart 2024</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Nobelprijswinnaar
Annie Ernaux (1940) is al in de zeventig als ze zich in <i>Mémoire
de fille</i> (2016) – een belangrijke inspiratiebron voor (<i>v</i>)
– tastend en zoekend in haar herinneringen een weg baant naar de
zomer van 1958. Omdat ze probeert terug te halen wat ze voelde toen
ze als meisje van zeventien voor het eerst met een mannelijke erectie
kennismaakte.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Evgenia
Brendes (1989), Brenda Corijn (1998), Mieke De Groote (1958), Suzanne
Grotenhuis (1985) en Ellis Meeusen (1993) interviewden als
voorbereiding voor de voorstelling (<i>v</i>) eerst hun moeders
(Mieke </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De Groote </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">haar dochter) en daarna elkaar. Eerst over hoe het was toen ze
zeventien waren. Daarna over de eerste keer ongesteld zijn, oefenen
voor je eerste tongzoen, scheren van je benen, en wat je nog meer
allemaal meemaakt en doet omdat je (v) achter je naam hebt staan.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Die
voorbereiding van (<i>v</i>) lijkt op de research voor een
documentaire. Maar je kunt er ook een parallel in zien met het tastend
en zoekend schrijven van Ernaux. Met als belangrijk verschil dat bij
Ernaux die zoektocht wèl en bij de
voorstelling (<i>v</i>) niet in het eindresultaat is opgenomen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Op
het podium de vijf actrices, op een groot scherm op de achterwand zo
nu en dan de moeders van Evgenia (in het Russisch), Brenda (in het
Portugees) en Ellis (in het Mortsels). Als een van de vijf een herinnering vertelt, leven de andere vier mee met
hun stille spel en laten daarmee zien dat degene die aan het woord is,
gehoord en gezien wordt. Andere vormen van dialoog zijn er niet. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
deel over ongewilde aanrakingen door mannen duurt behoorlijk lang. Is
dat omdat het een onderwerp is dat de vijf op het podium erg bezighoudt? Omdat
ze daar alle vijf vaak last van hebben? Omdat het gereduceerd worden
tot anoniem lustobject voor vrouwen een zo goed als dagelijkse
ervaring is? Of ervaar ik het als erg lang, omdat ik me er als man ongemakkelijk bij voel? </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">(<i>v</i>)
naar een idee van, en geregisseerd door, Rosa Vandervost en Freek
Vielen (met tekstbijdragen Rebekka de Wit) is een moedige en
indrukwekkende voorstelling. Dat we bij elk thema een groot aantal
herinneringen te horen krijgen en dat bij alle onderwerpen meer
vrouwen, elk op hun eigen manier, hun ervaringen vertellen, is de
kracht van de voorstelling. Want daardoor stijgt het uit
boven anekdotiek en krijgt het universele zeggingskracht.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://denwetijd.be/voorstellingen/v/">DeNweTijd</a></span></b></span></span></i></span></span></span>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-42533628334316501362024-02-26T10:54:00.019+01:002024-03-17T11:05:01.223+01:00Recensie: Julie van ITA-Ensemble / Rebecca Frecknall <h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●○○○</big></span></h2><h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>JULIA</big></b></b></span></h2><h2></h2><h2><br /></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>ITA-ENSEMBLE / REBECCA FRECKNALL<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2></h2><p>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 25 februari 2024</span><br />
</p><p>
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
Engelse regisseur Rebecca Frecknall (1986) wil de machtsdynamiek
tussen mannen en vrouwen onderzoeken: liefde waaronder haat verborgen
ligt, afkeer dat verlangen creëert, vertrouwen dat angst probeert te
maskeren. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Begrijpelijk
dat ze voor August Strindbergs <i>Fröken Julie</i> (1888) kiest,
waarin dat allemaal te vinden is. En dat dan ook nog eens tegen een
achtergrond van maatschappelijke tegenstellingen. Want de drie
personages, in de bewerking van </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> Frecknall, </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">zijn rijkeluisdochter Julie,
poetsvrouw Christine en haar man Jan, de chauffeur van Julie's
vader.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Terwijl
Julia's vader op reis is en boven het feest ter gelegenheid van
Julie's eenentwintigste verjaardag bezig is, speelt het drama zich
beneden in de keuken af. Centraal daarin staat het 'spel' dat Julie
denkt te spelen met Jan, wat tot een voor haar fatale afloop leidt.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
<i>Julie</i> zijn slechts drie personages, waarvan er twee voortdurend, ook
in ogenschijnlijk oprechte momenten, hun verborgen opportunistische
doeleinden moeten laten doorschemeren. Dat vraagt nogal wat van
acteurs.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Hannah
Hoekstra, een van de beste acteurs van haar generatie, misschien wel de
beste, zou een ideale acteur zijn voor een personage dat onder wat ze
zegt en doet steeds subtiel de psychologie van wat daaronder zit laat
merken. Maar Hoeksta speelt Christine, de enige van de drie
personages zonder verborgen agenda.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
centrale personage is Julie, en daarmee komt het gewicht van deze
voorstelling vooral op de schouders te liggen van de nog niet zo
ervaren Eefje Paddenburg. Regisseur Rebecca Frecknall is er niet in
geslaagd haar die zware last overtuigend te laten dragen, het spel
van Paddenburg is te
eendimensionaal en te clichématig. <br /></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.21cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Maar regisseur Rebecca Frecknall heeft met haar <i>Julie </i>vooral<i>
</i>niet duidelijk kunnen maken dat de thematiek die Strindbergs meer dan 130 jaar
geleden beschreef ook nu nog sterk genoeg is om een publiek 'te
choqueren en te provoceren' zoals ze zegt te beogen.</span></span><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;"> <br /></span></b></span></span></i></span></p><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://ita.nl/nl/voorstellingen/julie/3321041/"> ITA-Ensemble</a></span></b></span></span></i></span></div><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-21289082934553828972024-02-17T18:14:00.006+01:002024-02-19T08:45:52.984+01:00Recensie: Weiblicher Akt 13 – De Ander (v.) van Maatschappij Discordia<p>
</p><p> </p><h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>WEIBLICHER AKT 13 - DE ANDER (V.)<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>MAATSCHAPPIJ DISCORDIA <br /></big></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 16 februari 2024</span> <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Na
een voorspel dat we gewend zijn bij Maatschappij Discordia – het
ogenschijnlijk nog niet begonnen zijn en toch beginnen, even iets
veranderen aan de rekwisieten – trappen de drie acteurs (v) af met
Levinas en dus met de vraag of het ik pas ik wordt door de ander.
Waarna ze vanuit verschillende invalshoeken filosoferen over de vraag
of de ander al dan niet al latent in het ik aanwezig is. </span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">In
de twaalf eerdere voorstellingen van de serie </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Weiblicher
Akt</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
werd of een bestaande tekst vanuit vrouwelijk perspectief herschreven, zoals in </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Mevrouw
Macbeth,</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
of was een schrijver/denker (v) uitgangspunt, zoals in</span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">
Liebe Jelinek </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">en
</span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Love
Sontag. </span></i></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Nu,
in de dertiende </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Weiblicher
Akt, </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">wordt
met verwijzingen naar meer dan één schrijver, onder meer Adam Phillips,
Aminata Cairo (v), Carl Jung, Jean-Paul Sartre en Witold Gombrowicz,
het thema 'De Ander' verkend. Wat wel hetzelfde is, is de
vervlechting met persoonlijke, of als persoonlijk gepresenteerde,
herinneringen van de drie acteurs (v) aan dat
thema.</span></span></span></span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Omdat
nu niet een schrijver leidend is maar een thema, en de drie dus ook
geen personen uit het leven of personages uit het werk van een centraal
staande schrijver kunnen spelen, spelen Annette Kouwenhoven, Miranda
Prein en Zephyr Brüggen af en toe elkaar. En dus de ander. </span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Ook
de vraag hoeveel verhalen er denkbaar zijn, hoeveel plots er
mogelijk zijn, komt aan de orde. Zijn dat precies de </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">The
Thirty-Six Dramatic Situations</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
van Georges Polti? Of zijn het er meer? Of minder? En dan is er nog
de vraag naar de symboliek van een struisvogelei. </span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">In
eerdere </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Weiblicher
Akte</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
werd het werk van een specifieke schrijver geciteerd, bevraagd en
becommentarieerd. Nu is er niet zo'n enkelvoudig houvast. Daardoor is
</span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Weiblicher
Akt 13 – De Ander (v.) </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">extra
spannend: is het de makers gelukt om ook zonder zo'n schrijver om
zich toe te verhouden een prikkelende voorstelling te maken? Het
antwoord daarop is ja. </span></span></span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p><span><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://discordia.nl/alle-voorstellingen/weiblicher-akt-13-de-ander-v/">Maatschappij Discordia</a></span></b></span></span></i></span></p>
<p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-15961999140823230122024-01-20T21:08:00.008+01:002024-03-17T09:45:57.220+01:00Recensie: Opening Night van DE HOE<h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●●</big></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>OPENING NIGHT<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DE HOE <br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 17 januari 2024</span></p><p>
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">Kan
een recensie beginnen met het citeren van de laatste laatste
woorden van de slotmonoloog? Doe je dan recht aan de opbouw en de gelaagdheid van
de voorstelling? </span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">Mitch:
‘Als we zeggen dat we de liefde hebben leren kennen door ze te
spelen, wat iedereen vanavond gezegd heeft, en als we zeggen dat het
belangrijkste wat we kennen de liefde is, en dat we met de liefde
kunnen spelen, dan kan je met minder belangrijke dingen dus ook
spelen. Dan kan ik ook spelen met hoe ik naar de wereld kijk. Alles
is een toneelgezelschap, een gezin is ook een toneelgezelschap, een
politieke partij is ook een toneelgezelschap, zelfs een
toneelgezelschap is een toneelgezelschap’. </span><b> </b></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Opening
Night</i> van DE HOE is gebaseerd <i>Opening Night v</i>an
John Cassavetes uit 1977, </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">een film over een voorstelling</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">. De voorstelling van DE HOE begint
met een projectie van de 'hoteldeurscène' uit die film. <br /></span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Cultuurcentrum
Diest, 2020, twee broers corrigeren elkaar voortdurend als ze met
elkaar praten. Peter koketteert graag met Michel de Montaigne, zijn
broer Willem zoekt het meer bij Arthur Schopenhauwer. </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Wat die scène
uit de herneming van <i>De Nijl is in Caïro aangekomen</i> te maken heeft met<i> Opening Night? </i>Peter
Van den Eede, die in <i>Opening
Night</i> speelt dat hij weigert tekst uit zijn hoofd te leren, refereert bij zijn
argumentering daarvoor aan een moment in Diest waarop hij
bij <i>De Nijl [...]</i> een black-out kreeg en zijn tekst niet meer wist. </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Hoorde dat erbij?
Toen ik bij </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>De Nijl [...] </i></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">was, in Amsterdam, vergat hij zijn tekst niet. Het
hoorde er dus blijkbaar niet bij. </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Maar is het waar wat hij vertelt over de black-out in Diest? </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">'Zelfs
een toneelgezelschap is een toneelgezelschap’</span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Opening
Night, </i>van en met<i> </i>Natali Broods, Mitch Van Landeghem,
Willem de Wolf, Laurence Roothooft, Carine van Bruggen, Peter Van den
Eede, Greg Timmermans, Wannes Gyselinck, en cameraman Shane Van Laer,
onderzoekt, net als de film waarop het is gebaseerd, de ware aard van liefde. Het gaat daarbij om wat 'echt' is en 'niet echt' en wat bij het repeteren en spelen van dat onderzoek naar de ware aard van liefde 'echt'
en 'niet echt' is.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Opening
Night</i> is subliem theater over theater, waarbij 'stil spel' ontzettend veelzeggend is en waarin van heel dichtbij live gefilmde beelden en eerder opgenomen beelden van gespeelde
repetities heel veel toevoegen.</span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i> </i></span></span>
</p>
<p align="LEFT" lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.dehoe.be/nl/productie/opening-night">DE HOE</a></span></b></span></span></i></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-73419573813575013942023-11-24T18:28:00.009+01:002023-11-24T19:39:05.441+01:00Recensie: Rhapsody van LOD Muziektheater & Asko|Schönberg<p> </p><h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>RHAPSODY<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>LOD MUZIEKTHEATER & ASKO/SCHÖNBERG<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 23 november 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
zijn televisieserie <i>Van de schoonheid en de troost </i>uit 2002
opende Wim Kayzer het gesprek met kunstenaars, wetenschappers en
filosofen steeds met 'Vertel me wat dit leven de moeite waard maakt.'
</span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Josse
De Pauw selecteerde voor <i>Rhapsody</i> fragmenten uit de interviews
met Jane Goodall, George Steiner, John Coetzee, Karel Appel en Edward
Witten. Die vijf spreken allemaal op hun eigen manier, vaak hardop
denkend, soms aarzelend, soms vastberaden, maar ook alle vijf met een
eigen ritme. In zijn tekstbehandeling hanteert De Pauw dan ook
verschillende manieren van voordragen, van heel snel bij bijvoorbeeld
Karel Appel tot heel bedachtzaam bij Coetzee.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Componist
Frederik Neyrinck vond daar een muzikaal equivalent bij, de rapsodie,
waarin hij vrij was om motieven te combineren, te associëren en te
elimineren. De muziek en de tekst worden niet na elkaar ten gehore
gebracht maar gelijktijdig, waarbij de muziek de verschillen in
spreekstijl van De Pauw spiegelt. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Hoewel
De Pauw erin slaagt om de gedachten van Goodall, Steiner, Coetze,
Appel en Witten* te laten horen alsof ze ter plaatste ontstaan en
hoewel het stuk voor stuk boeiende fragmenten zijn, lukt het me niet
om me voortdurend op de tekst te concentreren. Dat ligt niet aan
Josse De Pauw of aan de door hem gekozen fragmenten. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
komt door de muziek. Die is zo ontzettend boeiend, zo rijk aan
klankkleuren, waarbij vooral de prachtige lage klanken van
(bas)klarinet en trombone me steeds weer verrassen. Het is dus
uitsluitend Neyrinck en de vijf musici van Asko|Schönberg** aan te
rekenen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-small;">*Jane
Goodall, etholoog, specialisme chimpansees / George Steiner,
literatuurwetenschapper en cultuurfilosoof / John Coetzee, tweevoudig
winnaar van de Bookerprijs / Karel Appel, schilder, lid van de
Cobragroep / Edward Witten, natuurkundige en wiskundige.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-small;">**
Anna voor de Wind, klarinet, basklarinet, Koen Kaptijn, trombone,
Joey Marijs, slagwerk, Jellantsje de Vries, viool, Sebastiaan van
Halsema, cello.</span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.lod.be/nl/agenda/171/lod-josse-de-pauw-frederik-neyrinck/rhapsody">LOD Muziektheater</a></span></b></span></span></i></span></span></span>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-64048914806620499332023-11-12T14:29:00.008+01:002023-11-12T21:08:23.470+01:00Recensie: Superposition van Toneelschuur Producties / Vanja Rukavina<p> </p><h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●●</big></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>SUPERPOSITION<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>TONEELSCHUUR PRODUCTIES / VANJA RUKAVINA<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> <br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 10 november 2023</span></p><p>
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">In
</span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i><span style="font-weight: normal;">Superposition
</span></i></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">worden
drie talen gesproken: Nederlands, Japans en Engels, met ook
boventiteling in die drie talen. Vier wiskundigen, twee statistici en
twee theoretisch mathematici, bereiden een presentatie voor voor het
International Congress of Mathematicians (ICM). Twee zijn Nederlands,
twee Japans. Drie zijn vrouw, één is man. Hun gezamenlijke doel: een
formule ontwikkelen die alle cultuurverschillen verklaart. </span></span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Al
bij de kennismaking van de twee Nederlandse wiskundigen met hun twee
Japanse collega's leiden cultuurverschillen tot misverstanden. Taal
in de ruimste zin van het woord speelt daarbij een grote rol. Als
statisticus Cecile (Keja Klaasje Kwestro) bijvoorbeeld het handgebaar
maakt dat in Nederland hoort bij 'mmm... dat is lekker' kijken de
twee Japansen heel verstoord. Als ze begrijpt wat de bedoeling was,
laat fundamenteel wiskundige Shihoko (Mizuki Kondo) zien dat
Japanners in zo'n geval en heel ander gebaar maken.</span></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">De
cultuurverschillen en de daardoor veroorzaakte misverstanden blijven
niet beperkt tot die van mensen uit twee verschillende werelddelen. Ook
als projectleider professor Madoka (Rino Daidoji) haar ondergeschikte
Shihoko voordoet hoe je 'kankerzooi!' zegt bijvoorbeeld, leidt dat
tot een ongemakkelijke situatie. Zelfs de inhoudelijk eensgezinden,
de twee theoretisch wiskundigen, bondgenoten in hun meningsverschil
met de twee statistici, botsen met elkaar als nerd Finn (Bram
Suijker) geïrriteerd reageert bij wat hij als gedram van fanaticus
Shihoko over het nul- axioma ervaart.</span></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Vanja
Rukavina schreef samen met dramaturg Thomas Lamers het concept, de
uiteindelijke tekst kwam tot stand tijdens het repetitieproces. De
invloed van Rino Daidoji en Mizuki Kondo, beiden niet alleen acteur
maar ook theatermaker, is dan ook onmiskenbaar. Geweldig goede
actrices zijn het trouwens, die heel makkelijk schakelen van
ingetogen naar extravert (ze wonen en werken al enige tijd in
Europa). </span></span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Het
is een vondst om het kennismakingsgesprek uit het begin aan
het eind letterlijk terug te laten komen. De tweede keer dan ook nog
eens met Bram Suijker als Madoka en Keja Klaasje Kwestro als Shihoko,
in het Japans, en de twee Japanse actrices als Cecile en Finn in het
Nederlands. Die persoonsverschuiving en die taalverschuiving creëren sowieso al een extra laag.
Maar omdat we als publiek inmiddels veel meer weten over de vier
personages, komen er daardoor nog eens een paar lagen bij.</span></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i><span style="font-weight: normal;">Superposition
</span></i></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">is
kortom een heel intelligent en heel geestig spel met culturele
verschillen en culturele misverstanden. Een feest voor de
taalliefhebber.</span></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i> </i></span></span>
</p>
<p align="LEFT" lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.toneelschuurproducties.nl/superposition">Toneelschuur Producties</a></span></b></span></span></i></span>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-27116207525552843842023-10-23T08:54:00.002+02:002023-10-23T12:29:39.961+02:00Recensie: Orlando van Toneelschuur Producties / Loek de Bakker<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>ORLANDO </big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>TONEELSCHUUR PRODUCTIES / LOEK DE BAKKER <br /></big></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 19 oktober 2023</span> <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Milou
van Duijnhoven, die Orlando speelt, pakt de zaal meteen in. Ze maakt
een korte beweging met haar hoofd naar opzij, alsof ze wil laten zien
dat ze overal schijt aan heeft en voor niemand bang is. Al snel komt haar Orlando ook verbaal met een krachtig statement 'Ik
ben Orlando, ik bepaal zelf wie ik ben'.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
voorstelling <i>Orlando</i> is geïnspireerd op<i> Orlando: A
Biografy</i> van Virginia Woolf uit 1928, een fictieve biografie,
opgedragen aan Vita Sackville-West, waarin Woolf de grenzen van het
genre verkent. Op een lichte, humoristische toon beschrijft Woolf het
leven van Orlando dat zich uitstrekt over drie eeuwen, een leven
waarin Orlando begint als edelman, maar later, nadat hij voor de
tweede keer ontwaakt uit een comateuze slaap van een week, vrouw blijkt te zijn
geworden: 'Hij rekt zich uit. Hij verheft zich van zijn bed. Hij
staat volkomen naakt voor (…) ons, hij is een vrouw.’*</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
de bewerking van Loek de Bakker en Tjeerd Posthuma kijken we niet
naar de personages door de ogen van een biograaf, we zien Orlando en
de mensen met wie hij/zij in contact komt dus ook zonder het becommentariërende geestige oordeel. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
voorstelling houdt zich wel aan de tijdsopbouw van de roman van Woolf, maar in welke periode we terecht zijn gekomen, moeten we opmaken uit de kostuums en uit de namen van de gesprekspartners. Er is niet zoiets als geprojecteerde jaartallen
bijvoorbeeld, wat wel handig zou zijn geweest. </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De eerste met wie we Orlando zien is koningin Elizabeth I,
gespeeld door Michael Muller. Later zijn we er getuige van hoe hij verliefd wordt op de Russische Sacha, gespeeld door Alicia
Boedhoe en hoe ze (Orlando is dan inmiddels vrouw)
valt voor Shelmerdine, ook door Michael Muller gespeeld.</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> Uiteindelijk bevrijdt Orlando zich ook van haar vrouw-zijn en beweegt als een hordeloper over het inmiddels zo goed als ontmantelde decor. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
korte beweging met haar hoofd in de eerste minuut herhaalt Milou van
Duijnhoven naar mijn smaak iets te vaak. Daardoor verliest dat gebaar aan
kracht en gaat het iets te veel in de richting van een Koefnoenachtig
typetje. Jammer, want afgezien daarvan is het spel van Van Duijnhoven
heel krachtig en heel overtuigend.</span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: small;">*Virginia
Woolf, <i>Orlando, een biografie, </i>vertaling Gerardine Franken.</span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p><span><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.schuur.nl/producties/orlando">Toneelschuur Producties</a></span></b></span></span></i></span></p><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-19676330815507184282023-10-15T15:56:00.009+02:002024-03-16T10:23:31.139+01:00Recensie: Op hoop van zegen van Dood Paard<h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●●</big></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>OP HOOP VAN ZEGEN<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DOOD PAARD<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> <br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 14 oktober 2023</span></p><p>
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Vijf
acteurs spelen er in <i>Op hoop van zegen v</i>an Dood Paard, waarvan
er vier meerdere personages voor hun rekening nemen, veertien om precies te zijn. Alleen Manja
Topper is daarvan uitgezonderd, die speelt alleen Knier (zonder
diminutiefsuffix dus). </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Vrouwelijke acteurs die mannen spelen,
mannelijke die vrouwen vertolken, een acteur die twee personages
speelt die een dialoog hebben met elkaar, reder Bos in een leren rok.
Helemaal conventioneel pakt Dood Paard het dus niet aan. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Maar
wat er in de voorstellingsinformatie staat is (bewust?) misleidend.
Dood Paard heeft het daar over 'een uitgebeende versie van <i>Op hoop
van zegen</i>'. Niks
uitgebeend! Dood Paard speelt <i>Op hoop van zegen </i>zo goed als integraal. </span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Door
in dit visserijdrama zo aangrijpend mogelijk de ellende van de
vissers en hun gezinnen te beschrijven – de onderbetaling, de
slecht onderhouden schepen, de afhankelijkheid van reders die alleen
door winstbejag worden gedreven en de assurantiepenningen opstrijken als er weer een wrakke schuit is
vergaan - stelde Heijermans het kapitalisme aan de kaak. En zonder
dat daar in de voorstelling expliciet naar wordt verwezen, zijn de parallellen met pakketbezorgers, bagage-afhandelaars en anderen die nu
worden uitgebuit overduidelijk. </span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Bij
de openingsscène is het nog wel even zoeken wie wie is, vooral omdat
Joachim Robbrecht als Clementine (de dochter van reder Bos) de voor
haar poserende Cobus (gespeeld door Dinda Provily) niet tekent, maar
met een smartphone fotografeert. Wat overigens het enige
anachronisme in de hele voorstelling zal blijken te zijn. </span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Maar
het went snel al die dubbelrollen en die man-vrouwverschuivingen.
Terwijl het tempo vanaf het begin meteen hoog is, veel hoger
veronderstel ik dan bij de première van het stuk op 24 december 1900
in de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam.</span></span></span></span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Opgesloten
in een decorgroot visnet maken Manja Topper, Kuno Bakker, Joachim
Robbrecht, Dinda Provily en Tomer Pawlicki een memorabele </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Op
hoop van zegen</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">,
veruit de beste die ik ooit zag. </span></span></span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i> </i></span></span>
</p>
<p align="LEFT" lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://doodpaard.nl/projecten/op-hoop-van-zegen">Dood Paard</a></span></b></span></span></i></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-71557570615610853312023-10-13T15:54:00.008+02:002023-10-18T14:56:31.924+02:00Recensie: De Dresser van Compagnie Karina Holla<h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●○○○</big></span></h2><h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DE DRESSER<br /></big></b></b></span></h2><h2><br /></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>COMPAGNIE KARINA HOLLA<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 12 oktober 2023</span><br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Laverend
tussen “ik wil dood, ik wil geen verf meer op mijn gezicht, geen
kleren meer dragen die niet van mij zijn” en “ik wil niet dood,
ik wil weer verf op mijn gezicht, weer kleren die niet van mij zijn”
maakt Karina Holla (73) in <i>De Dresser</i> de balans op van haar
kunstenaarschap. Acteren of sterven, dat is de vraag. Het antwoord
daarop is de overduidelijk keuze voor dat eerste.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Holla
begint met een nagespeelde scene uit de film <i>The
Dresser</i> van Peter Yates uit 1983. Maar in het kleine uur daarna
stipt ze alleen nog haar eigen eerdere werk aan. Beweging en
geluid spelen daarbij weliswaar een belangrijke rol, maar meer dan in
haar vorige twee voorstellingen bedient Holla zich van het gesproken
woord.</span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Die
verwijzingen naar eerdere voorstellingen zijn kort en fragmentarisch:
ze pakt even het kostuum van een klerenhanger, maakt een paar
bewegingen en gebaren, en licht het toe met woorden. Na het fragment uit </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">The
Dresser </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">neemt
ze ons onder meer mee naar Parijs voor Louise Bourgeois en Roland
Topor, doen we Brazilië en Moldavia aan en staan we even stil bij
haar twee recente voorstellingen.</span></span></span></span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">In
die twee laatste liet ze, in de eerste met behulp van twee dansers,
in de tweede met projecties van tekeningen, met beelden meer dan met
woorden de voorstelling tot leven komen. </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Oorlogsvrouwen
</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">(2019)
was gebaseerd op </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">De
oorlog heeft geen vrouwengezicht</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
van Svetlana Alexijevitsj. </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Het
eenzame leven en het </span></span></span></span><span style="font-size: medium;">fascinerende </span><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">werk van ouitsider artist Henry Darger<i> </i>was het onderwerp in <i>D</i></span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">ARGER,
in de werkelijkheid van de onwerkelijkheid</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
(2021)</span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">. </span></i></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Zou
je over het rijke artistieke leven van de van oorsprong mimespeler
Karina Holla ook niet een boeiende en intrigerende voorstelling
kunnen maken? Ja, waarom niet. Wie weet maakt iemand die ooit.</span></span></span></span></span></p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Want
de manier waarop Holla het zelf in </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">De
Dresser </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">aanpakt,
is te fragmentarisch. Voor wie haar lange carrière heeft gevolgd, is
dat mogelijk geen probleem en roepen de korte verwijzingen genoeg
herinneringen op. Maar wie het werk van Holla niet of bijna niet
kent, en er toch nog kennis mee wil maken, raad ik aan te wachten tot
ze, hopelijk, </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">Oorlogsvrouwen</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
of </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">DARGER
</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">integraal
herneemt.</span></span></span></span></span><br /><br />
</p><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.karinaholla.nl/">Compagnie Karina Holla</a></span></b></span></span></i></span></div><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-78874031269153104452023-09-29T10:16:00.008+02:002023-09-29T10:41:28.647+02:00Recensie: 4.48 van De Roovers & Kunst/Werk<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>4.48 </big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>DE ROOVERS & KUNST/WERK <br /></big></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 27 september 2023</span> <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>4.48 Psychosis</i> is de laatste theatertekst van Sarah Kane, die in 1999 op 28-jarige
leeftijd zelfmoord pleegde. In Sarah Kane's tekst staan geen
regie-aanwijzingen, een maker kan dus voor meerdere personages kiezen
of voor een monoloog. In 2005 deed regisseur Olivier Provily dat
laatste, en hij liet de actrice, Nanette Edens, ook nog eens volledig
bewegingloos en monotoon de tekst zeggen.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Als
theatermaker kiest Sara De Bosschere voor een monoloog plus. Want
behalve De Bosschere zelf is er ook een danser op de speelvloer,
Robson Ledesma (in een choreografie van Marc Vanrunxt). Ledesma
herhaalt de eerste zinnen van de actrice, wat later neemt hij de
cijfers van de 'Serial sevens test' voor zijn rekening. Maar in het
overgrote deel van de voorstelling zwijgt hij en vult met bewegingen
de woorden van de sprekende actrice aan.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
ik-figuur in <i>4.48</i> <i>Psychosis </i>kan geen formele gedachten
meer vormen, niet meer voelen, is de tranen voorbij. Een monotone
weergave van Kane's tekst is dus niet zo onlogisch. De Bosschere doet
het anders, ze brengt de tekst zoekend, toont ook regelmatig het
gevoel erachter, zowel het gevoel van de zoekende maker als van de
ik-figuur. Vaak is dat laatste wanhoop, soms, na het opsommen van de
medicatie bijvoorbeeld, cynisme (over de behandelingen van de
psychiaters). </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
tekst van Sarah Kane is poëtisch, maar ook strak gestructureerd en
vaak heel direct, bijvoorbeeld daar waar ze preludeert op wat een
jaar later werkelijkheid wordt: 'Please don't cut me up to find out
how I died. I'll tell you how I died. One hundred lofepramine, forty
five zopiclone, twenty five temazepam and twenty melleril. Everything
I had. Swallowed. Slit. Hung.'</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
is jammer dat Sara De Bosschere een groot deel van de voorstelling
achter of aan de achterkant van het grote kleed van schapenvachten blijft, niet zo dicht
mogelijk bij het publiek komt. Omdat ze ook nog eens haar zoekende en
tastende verhouding tot Kane's tekst tot het einde toe wil blijven
uitdrukken, creëert ze naar mijn smaak teveel afstand tot de intieme
en schrijnende woorden van Sarah Kane. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p><span><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://deroovers.be/producties/448-sarah-kane-coproductie-kunst-werk">De Roovers</a></span></b></span></span></i></span></p><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-52009803899318965122023-09-24T16:34:00.004+02:002023-09-24T18:14:13.786+02:00Recensie: Het Debuut '23 van Via Rudolphi Producties <h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>HET DEBUUT '23 </big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>VIA RUDOLPHI PRODUCTIES <br /></big></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 23 september 2023</span> <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p><p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ook
dit jaar heeft Via Rudolphi Producties weer drie
afstudeervoorstellingen geselecteerd. Nadat artistiek coach Peer van
de Berg ze heeft ingekort tot voorstellingen van een half uur, zodat
ze op één avond achter elkaar gespeeld kunnen worden, organiseert
en faciliteert het impresariaat een landelijke tournee onder de titel
<i>Het Debuut '23</i>. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Ik
wil wit zijn </i>van Femi van Elshuis </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
een recent interview vertelt Van Elshuis dat ze inmiddels de witte
wens voorbij is. Wat we vanavond te zien krijgen is dus de
geschiedenis van die wens. Ze begint met een leesbril op achter een witte
katheder met een serie vragen die ze zelf in de loop van dat proces
heeft gesteld. Even later komen de vragen van anderen aan haar aan bod, zoals 'Waar kom je vandaan?' Of die van de jongen op
school in de bank voor haar aan zijn buurman: 'Val jij op zwarte
meisjes?'</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
<i>Ik wil wit zijn</i> vertrekt Van Elshuis steeds bij het
persoonlijke, maar ze legt regelmatig verbanden met de geschiedenis
van tot slaaf gemaakten. Daarnaast gebruikt ze haar half uur om
zoveel mogelijk aspecten van haar talent te laten zien. Van het voorlezen achter die witte katheder tot uitbundige
dans. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Moddergat</i>
van Jeroen van Arkel en Koen ter Braak</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Van
Arkel en Ter Braak kiezen vol voor komedie, een theatergenre dat je
niet vaak ziet bij jonge makers. In een hoog tempo, voortgestuwd door
een waanzinnig goede soundscape, spelen de twee acteurs steeds met
dezelfde vier zinnetjes de dialoog tussen twee Friese vrienden,
waarvan de een op pad wil om vogels te spotten en de ander daar geen
zin in heeft. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
gaat bij <i>Moddergat</i> niet om de tekst maar om het komische
effect van herhaling met steeds alleen een klein verschil in beweging of
mimiek. Heel knap en origineel om op die manier een zaal vanaf begin
tot eind te boeien. Ben benieuwd of Van Arkel en Ter Braak met deze vorm doorgaan in hun volgende voorstellingen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>A
Thousand Roses</i> van Jonathan Eduardo Brito</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Een
grote man in een kleine, van doorschijnend materiaal gemaakte,
speelruimte met een kroontje op, in een maagdelijk blauw gewaad. En
een gouden roos in een omgekeerde vaas. Met dat beeld begint <i>A
Thousand Roses. </i>In de loop van de voorstelling zal Brito stap
voor stap dat blauw laten vallen en een zwart shirt en een zwarte
hoodie aantrekken. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
voorstelling van Brito is een openhartig verslag van de zoektocht
naar zijn identiteit. Door ook vragen aan het
publiek te stellen en de antwoorden vervolgens in zijn voorstelling
te integreren, neemt hij de nodige risico's, waardoor zijn voorstelling nog
kwetsbaarder wordt dan het door het onderwerp al is. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Het Debuut '23</i></span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ook
met deze twaalfde editie van <i>Het Debuut</i> geeft Via Rudolphi
Producties beginnende makers weer de kans om hun voorstellingen in
een landelijke tournee te laten zien en het publiek de mogelijkheid om kennis te
maken met veelbelovend talent. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p><span><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://viarudolphi.nl/productie/het-debuut-23/">Via Rudolphi</a></span></b></span></span></i></span></p><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-51168566572321863362023-07-01T10:53:00.003+02:002023-07-02T08:49:24.076+02:00RiRo's Topvijf van het seizoen 2022-2023<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>RIRO'S TOPVIJF VAN HET SEIZOEN 2022-2023 </big></b></b></span><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<br />
<br />
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, 12 juli 2021</span><b><b><span style="color: #666666;"> </span></b></b> <br />
<div lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<br />
</div><div lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Van de
voorstellingen die ik dit seizoen zag, maakten deze de meeste indruk:</span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">1<i>. De Jaren </i></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">van het Nationale Theater / Eline Arbo</span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">2<i>. <a href="http://rirotheater.blogspot.com/2023/02/recensie-analoog-van-de-hoe-willem-de.html">Analoog</a> </i>van De HOE / Willem de Wolf & Louis Janssens <br /></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">3<i>. <a href="http://rirotheater.blogspot.com/2023/02/recensie-weiblicher-akt-12-brief-aan.html">Weiblicher Akt 12: Brief aan Freud </a> </i>van Maatschappij Discordia <i><br /></i></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">4<i>. <a href="http://rirotheater.blogspot.com/2023/03/recensie-twomenshow-van-dood-paard.html">Twomenshow</a> </i>van Dood Paard <i><br /></i></span></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">5<i>. Coriolanus v</i>an het Nationale Theater / Nina Spijkers </span></span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span></span></span></p></div>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-51752996478672543022023-06-18T12:01:00.018+02:002023-06-19T21:22:55.032+02:00Halve recensie over een halve voorstelling: Vake Poes; of hoe God verdween van laGeste / Lisaboa Houbrechts<h2></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>VAKE POES; OF HOE GOD VERDWEEN</big></b></b></span></h2><h2><br /></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>LAGESTE / LISABOA HOUBRECHTS <br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span><span style="color: #073763;"> <br /></span></h2><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 16 juni 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Na
ongeveer een uur heb ik in de geest van het motto van laGeste* mijn
voeten laten spreken, daarmee vijf anderen kortstondig tot rechtstaan
gedwongen. Heb ik nog wel recht van spreken nu ik de zaal voortijdig
heb verlaten? Laat ik proberen me te beperken tot waar mijn gedachten waren
terwijl het op het podium ging over het misbruik door katholieke
geestelijken en de collaboratie tijdens de tweede wereldoorlog.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Bij
Hugo Claus waren mijn gedachten, de schrijver van<i> Het verdriet van
België</i>, hoe die zich zou omdraaien in zijn graf. Ik dacht aan wat
Luk Perceval nog maar kort geleden met zijn indrukwekkende driedelige
theaterserie <i>The Sorrows Of Belgium</i> heeft laten zien. Natuurlijk
ook aan <i>Het hout</i> van Jeroen Brouwers en de voorstelling <i>Als ik de
liefde niet heb</i> van Marjolijn van Heemstra. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Lisaboa
Houbrechts baseert haar voorstelling op wat haar vake, haar grootvader,
haar vertelde. Ze probeert vanuit het kleine, vanuit het
particuliere, het grote te laten zien. Maar mijn god, die aanpak is
met dezelfde onderwerpen in de literatuur, maar ook in het theater,
al zo vaak en al zo veel beter gedaan. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ben
ik ten onrechte afgehaakt? Had ik geduld moeten hebben? Omdat de
voorstelling na dat eerste uur heel anders werd? Omdat Houbrechts
dan, in plaats van met amateuristische dialogen, met een spannende
tekst en met minder onbeholpen beeldtaal zou komen?</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Lisaboa
Houbrechts heeft een vol uur de tijd gehad om me te overtuigen. Om me
te laten zien dat ze raad weet met de mogelijkheden die het podium
van een grote zaal biedt. Ze heeft me in dat uur niet overtuigd. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">*
<span style="font-size: small;">laGeste ontstond uit de erfenis van les ballets C de la
B en kabinet k. Het is een gezelschap dat zegt aandacht te hebben
voor alles waarin het lichamelijke centraal staat. Written by the
body is het motto.</span></span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Gezien op het HOLLAND FESTIVAL</span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"> <br /></span></span></span></p>
RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-91531889458439843532023-06-09T09:57:00.015+02:002023-06-19T21:21:38.471+02:00Theaterverhaal: Mijn relatie met Susanne Kennedy<p> </p><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>THEATERVERHAAL</big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>MIJN RELATIE MET SUSANNE KENNEDY <br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span><span style="color: #073763;"> <br /></span></h2><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, geplaatst 9 juni 2023</span></p><p>
</p><p></p><p>
</p>
<p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"></p><p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><span style="font-size: medium;">Phaedra's
Love </span></b>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Mijn relatie met Susanne
Kennedy begon in 2007. Susanne had </span><span style="font-size: medium;"><i>Phaedra's
Love</i></span><span style="font-size: medium;"> van Sarah Kane onder handen genomen met
Marie-Louise Stheins als koningin Phaedra. “Een sterk doorgevoerde
stilering” had ik in NRC gelezen. Maar ik wist geen raad met wat ze
had gemaakt, het was zo anders dan ik wat ik kende.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>Hedda
Gabler</b></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">In 2008 zien we elkaar
weer</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">. Çigdem
Teke is er ook, net als Susanne geboren in Duitsland. Voortdurend de
zaal inkijkend zegt Çigdem verveeld haar tekst als een Hedda die
terugkijkt op haar leven. Want ze schiet zich niet pas aan het eind
een kogel door haar kop, zoals Ibsens Hedda dat vanaf 1890 altijd
deed, maar meteen aan het begin. </span></span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ik
zoek naar het soort interactie tussen acteurs dat ik gewend ben bij
andere regisseurs. Tevergeefs. Ik realiseer me dat als ik door wil
met Susanne ik anders zal moeten leren kijken, meer naar beeldtaal.
En me ook moet leren verhouden tot de geluiden. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>The
New Electric Ballroom</b></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Terwijl
het nog de vraag is of mijn liefde voor haar kans van slagen heeft,
komt Susanne in 2009 aanzetten met <span style="font-style: normal;">t</span>wee
zussen die elke dag naspelen hoe ze als tieners op een avond hevig
verlangden naar rockzanger Roller Royle. Hun jongere zus Ada en de
visser Patsy houden ze daarbij gevangen in die avond veertig jaar
geleden waarop ze, oude vrijsters nu, bijna seks hadden. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Çigdem
Teke, Juul Vrijdag en Nettie Blanken kijken voortdurend laconiek de
zaal in. Op een sokkel bij de achterwand staat Jochum ten Haaf als de
gegijzelde visser zich avond na avond zonder tekst te verbijten. En
waarschijnlijk Susanne Kennedy te vervloeken. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Nu ik
weet hoe ik naar haar moet kijken, schrijf ik Susanne, twee jaar
nadat ik haar hebben leren kennen: “Wat mooi, de beeldtaal in dat droeve maar
prachtige decor waarin je de handelingen </span><span style="font-size: medium;"> in dit stuk van
Enda Walsh</span><span style="font-size: medium;"> steeds vanuit een soort
tableaus vivants laat ontstaan. De muzikaliteit waarmee je de
sprekende stemmen op elkaar
hebt afgestemd.” </span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>Over
Dieren</b></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Het
is 2010 en we gaan het over seks hebben. Elfride Jelineks <i>Over
Dieren</i> gaat over de vrouw als object, de vrouw als
gebruiksvoorwerp. Het eerste deel, een monoloog van een afgewezen
vrouw, en het tweede, dat expliciet gaat over sekswerkers en hun
gebruikers, heeft Susanne met elkaar verweven. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Zes acteurs kijken, onder
leiding van de kampioen op dat gebied Çigdem Teke, voortdurend
indringend terug, de zaal in. Daarmee lijkt Susanne ook mij als
toeschouwer tot object te willen maken. Dat voelt af en toe heel
ongemakkelijk. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ik schrijf haar nu: “Je
laat acteurs elkaars woorden herhalen, met een net iets andere manier
van spreken, zodat door die verschillen het
hypnotiserende en beklemmende effect wordt versterkt. Je laat de
acteurs ook in ogenschijnlijk synchroon gechoreografeerde scènes
nooit volledig op dezelfde manier bewegen, zodat ook die kleine
verschillen extra betekenisnuances toevoegen.“ </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b><span style="font-style: normal;">Emilia
Galotti</span> </b></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">Het
is nog steeds 2010, we gaan het over kuisheid hebben. ‘Het doet er
voor jou</span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
geloof ik niet toe waar het over gaat’, moppert Carel, die met me
mee is gegaan naar wat Susanne heeft gedaan met het drama van
Gotthold Lessing uit 1772. Hij heeft wel een beetje gelijk, in wezen
maakt het me niet zoveel uit, want inmiddels beleef ik de schoonheid
van wat Susanne doet niet meer zozeer vanwege de inhoud.</span></span></span></p>
<p style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ik
schrijf: “Ik houd van de manier
waarop je wat je wil zeggen in de bewegingen van de acteurs laat zien, maar ook in hun houdingen als ze niet
bewegen. In hoe die onbeweeglijke lichamen zich tot elkaar verhouden
in de ruimte. En dat steeds in composities
waarin ook de kleuren die je kiest een rol spelen.” </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><b>Het
Verjaardagsfeest</b></span><i> </i></span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Het
is 2011, Susanne voegt aan <i>The Birthday Party</i> <span style="font-style: normal;">van
Harold Pinter uit 1957 </span>extra meerduidigheid toe door de
acteurs hun tekst te laten playbacken en de dialogen via vier
centraal opgestelde speakers te laten horen. Daardoor klinken hun
woorden als het opgesloten geluid van personages die zelf opgesloten
zijn in wat het meest weg heeft van een kijkdoos.</span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>De bittere tranen van
Petra von Kant</b></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Het
is nog steeds 2011, later dat jaar. Susanne gaat voor het eerst naar
de grote zaal, ze laat daar haar visie zien op de film van Rainer
Werner Fassbinder uit 1972 over vrouwenliefde, macht en
liefdesverdriet. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Van
de zes actrices voeren er vijf consequent uit wat inmiddels het
handelsmerk van Susanne is: voortdurend terugkijken de zaal in,
monotoon bewegen zodat er een choreografie ontstaat met hoe de
anderen monotoon bewegen, je tekst volledig emotieloos uitspreken.
Eén actrice onttrekt zich daaraan, hoofdrolspeler Els Dottermans.</span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ik
schrijf: “Soms is bij onenigheid een compromis een goede oplossing,
maar in dit geval was het beter geweest als jij had gewonnen.”</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>Kleine Eyolf</b></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Het
is 2012, het jaar voordat er een voorlopig einde komt aan mijn
relatie met Susanne. Ze maakt van Ibsens Eyolf uit 1894 een jongen
met een handicap, uitgebeeld door een acteur met een verstandelijke
beperking. Zijn tekst is door een ander ingesproken.</span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ook
de andere acteurs playbacken, al dan niet hun eigen stemmen, in een
bewust gekozen archaïsche taal en met aangezette dictie. Susanne is afgestapt van haar
gewoonte de acteurs voortdurend terug te laten kijken de zaal in,
maar verder is haar handschrift niet wezenlijk veranderd. </span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Ik
schrijf: “Ook nu weer zijn herhalingen de basis voor je nauwgezette
compositie. Ook nu maak je de acteurs volledig ondergeschikt aan die compositie.”</span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><b>ANGELA
(a strange loop)</b></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">In
2013 gaat Susanne Kennedy naar München. Pas tien jaar later zie ik<i>
</i><span style="font-style: normal;">tijdens het HOLLAND FESTIVAL
</span>weer een voorstelling van haar, het meesterlijke <i>ANGELA (a strange loop)</i><span style="font-style: normal;">
dat ze samen met Markus Selg maakte. Veel van haar manier van werken
zie ik terug, gelukkig. </span><span style="font-style: normal;">Al
voegt Markus Selg er natuurlijk wel zijn bewegende beelden aan toe.</span></span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"> </span></span></p><p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: normal;">De
teksten in “de brieven” die ik tussen 2007 en 2013 aan Susanne
schrijf zijn licht bewerkte citaten uit recensies die ik plaatste op
Moose, een theaterwebsite die ophield te bestaan in hetzelfde jaar
dat Susanne Kennedy naar Duitsland vertrok. </span></span></p><p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: normal;"> </span></span>
</p>
RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-22943843120220393592023-06-03T15:50:00.012+02:002023-06-04T09:01:44.838+02:00Theaterverhaal: Drive Your Plow Over the Bones of the Dead van Complicité / Simon McBurney<p> </p><h2></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DRIVE YOUR PLOW OVER THE BONES OF THE DEAD BODIES</big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>COMLICITÉ / SIMON McBURNEY<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 1 juni 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
het Vlaams zou je zeggen 'Hij heeft zijn kat gestuurd'. In het
taalgebruik van de Poolse schrijver Olga Tokarczuk zou dat worden
'Hij heeft zijn Kat gestuurd'. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ik
kom daar zo op terug. Eerst even iets over de titel van de openingsvoorstelling van het Holland Festival.
<i>Prowadź swój pług przez kości umarłych</i> heet de roman
waarop de voorstelling is gebaseerd. Dat is Tokarczuks vertaling van
<i>Drive Your Plow Over the Bones of the Dead.</i></span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Dat
zit zo: de hoofdpersoon Janina Duszejko houdt zich, onder meer, bezig
met het vertalen van de negentiende-eeuwse Engelse schrijver William
Blake. Elk hoofdstuk van de roman begint met een in het Pools
vertaald citaat van Blake. Ook de titel van het boek is zo'n vertaald citaat. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
sturen van je Kat. Ik moet iets zeggen over jagen op Jagers. In <i>Drive
Your Plow Over the Bones of the Dead </i>komen een hoop Dieren op
nogal gruwelijke wijze om het leven. Hoofdpersoon Duszejko
houdt zich behalve met het vertalen van Blake ook bezig met
astrologie en horoscopen. Maar haar passie is: jagen op Jagers.
Daarin gaat ze heel ver. Wat leidt tot een aantal mysterieuze moorden
op Mensen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
titel die vertalers Charlotte Pothuizen en Dirk Zijlstra voor de roman bedachten is overigens mooi gevonden. Met <i>Jaag je ploeg over de
botten van de doden </i>maken ze op een creatieve manier gebruik van
de meerduidigheid van het Nederlandse werkwoord jagen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
sturen van je Kat. Eerst even over die hoofdletter. Kernwoorden in
haar roman schrijft Tokarczuk consequent met een hoofdletter. Ze
heeft het bijvoorbeeld over mijn Meisjes (daarmee doelt ze op haar
honden) en mijn Kwalen. Ik heb er tijdens de voorstelling af en toe
even naar gekeken, bij 'mijn Meisjes' volgt de ondertiteling
Tokarczuk wel, maar bij 'mijn kwalen' en de meeste andere kernwoorden
niet. Vreemd.</span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Nu
dan die Kat. In het Vlaams zeg je 'Hij heeft zijn kat gestuurd' als
iemand niet zelf op komt dagen maar een vervanger stuurt. Bij de
vorige edities van het Holland Festival kwam Willem Alexander, samen
met zijn Echtgenote, naar de openingsvoorstelling. Deze keer niet,
deze keer stapte zijn vijfentachtigjarige Moeder uit de AA 65 om de
voorstelling bij te wonen. De koning vermoordt Dieren voor zijn
plezier. Niet vaak, maar hij doet het wel. Het zou een heel pijnlijke
avond voor hem zijn geweest. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL <br /></span></p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-68176579325230662502023-05-28T12:25:00.006+02:002023-05-29T10:57:43.339+02:00Recensie: Hamlet en Ophelia van Toneelschuur Producties en ITA / Mateusz Staniak<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>HAMLET EN OPHELIA<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>TONEELSCHUUR PRODUCTIES EN ITA / MATEUSZ STANIAK<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 25 mei 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL">Aan
het begin van de voorstelling </span><i>Hamlet en Ophelia </i><span lang="nl-NL">zijn
we meteen in kamer 100 van het legendarisch Chelsea Hotel in New
York, waarin Sid Vicious, voormalig bassist van de </span><span lang="nl-NL"><i>Sex
Pistols,</i></span><span lang="nl-NL"> en zijn vriendin Nancy Spungen
de laatste maanden van hun leven doorbrengen. </span></span></p><p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL">Leunend tegen het bad
ligt Spungen met een mes in haar buik. Met twee handen omklemt ze het
heft. Om het eruit te trekken? Om het er verder in te duwen? Ze
sterft hoe dan ook. Ze is pas 20. Een paar maanden later overlijdt
Sid Vicious aan een overdosis. Hij is dan 21.</span></span></p>
<p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL">Een paar maanden terug in de tijd. </span>Malcolm
McLaren, de manager van de punkband <i>Sex Pistols </i>(Pepijn
Korfage), doet een tot mislukking gedoemde poging om Vicious en
Spungen te interviewen, daarin bijgestaan door
cameravrouw Lee (Robin Zaza Launspach). </span></p><p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">Het is een scène die gebaseerd is op een
tv-interview waarin de twee niet veel verder komen dan gegiechel en antwoorden van niet meer dan twee woorden. Niet de tekst, maar de soundscape </span><span style="font-size: medium;">(van <span lang="pl-PL">George
Dhauw)</span></span><span style="font-size: medium;"> is daarom een groot deel van de voorstelling de drijvende kracht.</span><span style="font-size: medium;"> </span>
</p>
<p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">Door
de verhaallijn Sid en Nancy verweeft regisseur Staniak een tweede
verhaallijn, die van <i>Die Hamletmaschine</i> van Heiner Müller uit
1977. Die tekst, van maar negen pagina's, spelen Arne Luiting en Laura
De Geest zo goed als integraal. En zonder het bij heroïneverslaving horend gedrag in hun rol als Sid en Nancy.<span lang="nl-NL">
</span></span>
</p>
<p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">“<span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL">Ik
was Hamlet […] hier komt het spook dat me gemaakt heeft. Je kan je
hoed ophouden, ik weet dat je een gat teveel hebt. Ik wou dat mijn
moeder er een te weinig had toen jij in het vlees zat, ik zou me
bespaard gebleven zijn.”</span></span></p>
<p lang="pl-PL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">“<span style="font-size: medium;">Ik
ben Ophelia. Die de stroom niet heeft gehouden. De vrouw aan de
strop. De vrouw met de opengesneden polsaders. De vrouw met de
overdosis OP DE LIPPEN SNEEUW.”</span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">Voegt
Mateusz Staniak met de dramatische geschiedenis van de culthelden Sid
Vicious en Nancy Spungen iets toe aan <i>De Hamletmachine</i>?<i> </i>Ik
denk het wel, want met dat thema, en ondersteund door een perfecte soundscape<span lang="pl-PL">,</span> laat Staniak zien hoe open Müllers<span lang="pl-PL">
tekst is, hoeveel ruimte die klassieker</span> biedt voor nieuwe
interpretaties. </span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">En dat niet-hermetische dat <i>Hamlet en Ophelia</i>
in alle opzichten kenmerkt, bevalt mij heel goed.</span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://www.toneelschuurproducties.nl/hamlet-en-ophelia">Toneelschuur Producties</a></span></b></span></span></i></span></span></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-76632043922225808152023-04-07T17:19:00.023+02:002023-04-08T18:44:22.774+02:00Recensie: About Elly van STAN / Jolente De Keersmaeker en Scarlet Tummers<p> </p><h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●○○○</big></span></h2><h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>ABOUT ELLY <br /></big></b></b></span></h2><h2><br /></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>STAN / JOLENTE DE KEERSMAEKER EN SCARLET TUMMERS<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 5 april 2023</span><br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
de film <i>About Elly</i> uit 2009 van Asghar Farhadi brengen drie
bevriende echtparen uit Theheran een lang weekend door aan de
Kaspische zee. Behalve de drie koppels en hun drie kinderen zijn ook
Ahmed, een vriend van Sepideh, en Elly, de kleuterjuf van haar
dochter van de partij. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Al
snel wordt duidelijk dat Sepideh het centrale personage is. Zij heeft
contact gelegd met de verhuurder van de villa waar ze zullen
verblijven. Zij is het die bedacht heeft om Elly en Ahmad te
koppelen. Zij is de regelaar die kleine leugentjes om iets goeds te bereiken geoorloofd vindt. En zij is het dus ook die de anderen
zonder dat ze dat beseffen in die goed bedoelde onwaarheden meetrekt.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
tegenstelling tot de film begint de voorstelling met een monoloog van
Elly. Maar na die
inleiding volgt het stuk zo nauwgezet mogelijk de film. Niet alleen
met de letterlijke tekst, maar helaas ook met op het toneel soms met en soms zonder decorstukken ter plekke gefabriceerde beelden uit de film. Wat we in de
voorstelling <span style="font-family: Times New Roman, serif;"><i>About Elly</i></span>
horen is boeiend, wat we te zien krijgen nogal infantiel. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Want
dat uitbeelden van wat er in de film te zien is, gaat heel ver. Vijf
acteurs, waarvan één met een oranje vest, doen bijvoorbeeld iets
dat op vruchteloos duwen lijkt, omdat in de film tevergeefs wordt geprobeerd een
oranje auto die vastzit in het zand daaruit te bevrijden. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
strand in de voorstelling is overigens een kiezelstrand. En het zijn
behoorlijk grote kiezels. Dat waren ze blijkbaar even vergeten. Ook
het uitbeelden van andere beelden uit de film leidt vaak tot onnozel gefröbel. </span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Net
als in zijn andere films probeert Farhadi ook in </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">About
Elly</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
de kijker zich te laten afvragen of een personage met het niet
vertellen van de waarheid mogelijk juist iets goeds nastreeft. In
het tweede deel van de voorstelling komt dat aspect van Farhadi's
film gelukkig wel tot zijn recht. De acteurs laten de decorstukken nu
voor wat ze zijn en beperken zich tot tekst, mimiek en lichaamstaal. </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Scarlet
Tummers maakte in 2020 met STAN al eerder een voorstelling naar een
film van Asghar Farhadi. In die voorstelling, </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">A
Separation,</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
liet ze de acteurs zowel hun land van herkomst als persoonlijke
eigenschappen en opvattingen in de voorstelling uitspelen. Daardoor
zag je als publiek hoe de acteurs zich verhielden tot de karakters
uit de film en (gespeeld) tot elkaar. Vooral door dat 'spel in het
spel' was </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">A
Separation</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
intrigerend. </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></span></span></span>
</p>
<p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">About
Elly </span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">is
veel minder geslaagd. Een voorstelling naar een film moet iets
toevoegen. Of er een andere kant van belichten. Omdat dat niet
gebeurt - op de epiloog en een kleine wijziging aan het eind na - is </span></span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><i><span style="font-weight: normal;">About
Elly</span></i></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="nl-NL"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
een overbodige voorstelling. Maar de film is heel goed. Dus als je
die nog niet hebt gezien, zou ik die zeker gaan bekijken. </span></span></span></span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
</div>
<div align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</div>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://stan.be/en/productie/about-elly/">STAN</a></span></b></span></span></i></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-27168562951055554592023-03-26T13:07:00.015+02:002023-03-31T22:21:49.675+02:00Recesie: Zus van mijn zus van Via Rudolphi Producties / Belle van Heerikhuizen<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>ZUS VAN MIJN ZUS<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>VIA RUDOLPHI / BELLE VAN HEERIKHUIZEN<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 25 maart 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
voorstelling <i>Zus van mijn zus </i>heeft een bijzondere
ontstaansgeschiedenis. Ariane Schluter (1966) en Marisa van Eyle
(1964) zaten bij elkaar op de toneelschool, maar stonden nooit samen
op de planken. Vier jaar geleden besloten de twee actrices dat daar maar eens verandering in moest komen. </span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Schluter
en Van Eyle wilden een voorstelling over familie en vroegen Peer
Wittenbols (1965), die ze ook al sinds hun toneelschooltijd kennen,
om een tekst te schrijven. Het werd een tekst over zussen. Vervolgens kozen ze bewust een jongere
regisseur, Belle van Heerikhuizen (1992). </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Mede door corona ging <i>Zus
van mijn zus </i>pas nu<i> </i>in première.</span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
scenografie (van Ruben Wijnstok) heeft veel weg van een strand met
golfbrekers, ideaal om tijdens een wandeling met je zus herinneringen
op te halen. Maar er is niet heel veel fantasie voor nodig om er ook het kerkhof in te zien waar de zussen moeten beslissen of ze de grafrechten van hun op
anderhalfjarige leeftijd gestorven zusje Koosje al dan niet zullen
verlengen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
voorstelling springt soms vijftig jaar terug in de tijd en kijkt ook een enkele keer vooruit. Van een
kinderlijke spiritistische seance om Koosje op te roepen naar de mogelijke grafredes op
elkaars uitvaart. Maar in het overgrote deel van <i>Zus van mijn zus
</i></span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">becommentariëren </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">twee zussen van in de vijftig op een lichtvoetige manier de dood en ander
bij het leven horend verlies. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">De
zeggingskracht van de lichaamstaal van Ariane Schluter is misschien
net ietsje sterker dan die van Marisa van Eyle, maar het acteren van
beiden is gewoon van hoog niveau. Toch is <i>Zus van mijn zus </i>vooral
een heel goede voorstelling door wat er aan de basis ligt: de
meesterlijk geschreven beeldende toneeltekst van Peer Wittenbols.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://viarudolphi.nl/productie/zus-van-mijn-zus/">Via Rudolphi</a></span></b></span></span></i></span></span></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-17967923355723759252023-03-19T17:17:00.011+01:002023-07-02T18:21:03.798+02:00Recensie: Twomenshow van Dood Paard<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>TWOMENSHOW<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DOOD PAARD<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 17 maart 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Als
opwarmertje voor de twomenshow worden de tenen van het publiek
hardhandig gekromd. Van een deel van het publiek toch. Van mij in
ieder geval. Want de persiflage op stand-upcomedy waarmee de<i>
Twomenshow </i>opent is<i> </i>bijna<i> </i>ondraaglijk. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Bakker
en Heijdenrijk buigen in <i>Twomenshow </i>het concept stand-up als
onemanshow om naar een stand-up voor twee. En daarin halen ze het genre
stand-upcomedy op een
niet mis te verstane manier onderuit. <br /></span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;">
</p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het is een voorstelling die het - meer dan bijvoorbeeld
repertoiretoneel - moet hebben van verrassingen. Om niet teveel weg te
geven, blijf ik daarom hier maar veilig aan de cryptische kant.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"> Later in de
voorstelling komen Kuno Bakker en Jorn Heijdenrijk terug op het tenenkrommende begin. Ze
besluiten om wat was niet te reduceren tot één woord. Wat was
blijft wat was. </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ze nemen ruim de tijd om het begrip grap te definiëren. Waarna een dialoog
volgt die behoorlijk escaleert. Aangifte bij het dichtstbijzijnde
politiebureau ligt dan ook meer dan voor de hand. Een taak die de
uitblinkende Jorn Heijdenrijk met veel geduld op zich neemt. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Heijdenrijk
zorgt ook voor het hoogtepunt van de voorstelling met de getrouwe
weergave van het diepgaande gesprek dat hij had met een in zijn huis
verblijvende mot. Waarna je je afvraagt hoe het in godsnaam mogelijk
is dat nooit eerder iemand echt verbinding heeft gezocht met motten.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Kuno
Bakker, die de moed had de voorstelling te openen met een bijna ondraaglijke parodie, toont aan het eind van
<i>Twomenshow </i>misschien nog wel meer moed met een persoonlijk en
oprecht verhaal over grensoverschrijding. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Net
als eerdere voorstellingen waarin </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Bakker en Heijdenrijk </span></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">samenwerkten, is ook <i>Twomenshow
</i>weer een voorstelling waarin ze het publiek op
een zowel hilarische als intelligente manier meenemen in hun
analyses, in dit geval in de deconstructie van stand-upcomedy. Een
aanrader, ook voor de liefhebbers van dat genre. </span></span>
</p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://doodpaard.nl/projecten/twomenshow">Dood Paard</a></span></b></span></span></i></span></span></span> <br />RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-74287501068843056192023-03-18T16:10:00.012+01:002023-03-19T18:19:25.631+01:00Recensie: BOG.2, een nieuwe poging het leven te herstructureren van BOG<p> </p><h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●○○○</big></span></h2><h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>BOG.2, EEN NIEUWE POGING HET LEVEN TE HERSTRUCTUREREN <br /></big></b></b></span></h2><h2><br /></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>BOG<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 16 maart 2023</span><br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Tien
jaar geleden maakten Judith de Joode, Benjamin Moen, Sanne
Vanderbruggen en Lisa Verbelen een voorstelling over hoe vier
mid-wintigers naar het leven kijken. Tien jaar later, nu als
dertigers, nemen ze hun eigen levens weer als uitgangspunt. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Het
idee, het plan, de illusie is dat je met het kijken naar wat je zelf
hebt meegemaakt en zelf hebt ervaren iets interessants zou kunnen zeggen over
het leven in het algemeen. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Iemand
gaat met een vliegtuig, verwondt zich met een mes, probeert haar kind
sokken aan te trekken, eet nootjes, voelt iets voor iemand, wordt
aangerand, haalt een boek uit de boekenkast, masturbeert, zet een
bloem in de wei, heeft liefdevolle seks,
is getuige van geweld, zet een fiets op slot, bevalt, haalt adem. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Voor
iedereen in de zaal is er wel het een en ander te herkennen in
wat de vier acteurs naar voren brengen. Maar met uitzondering van
Lisa Verbelen geven de leden van BOG met hun manier van vertellen zo
goed als niets extra's aan hun verhalen.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Omdat
de vorm van<i> BOG.2 </i>uiterst elementair is - geen rekwisieten,
nauwelijks bewegingen, geen interacties tussen de acteurs - moet de
voorstelling het bijna uitsluitend van de inhoud hebben. Dan duikt onvermijdelijk de vraag op naar de urgentie. Ik heb die niet gezien. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
<p align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</p>
</div>
<div align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0.5cm;">
</div>
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://bogcollectie.com/">BOG</a></span></b></span></span></i></span>
<div style="clear: both;"></div>
<span class="post-author vcard">
</span>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-11856906714140810962023-03-05T09:16:00.009+01:002023-03-31T22:53:26.638+02:00Recensie: Holy Shit van De Nwe Tijd / Suzanne Grotenhuis<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>HOLY SHIT<br /></big></b></b></span></h2>
<h2> </h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>DE NWE TIJD / SUZANNE GROTENHUIS<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
</p><p>
<span style="color: #073763;"> </span></p><p><span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 1 maart 2023</span><br />
</p><p></p><p>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">Als
Suzanne Grotenhuis af en toe uit haar verhaal stapt, is dat niet een
van cabaretiers geleend trucje, in</span><i><span style="font-weight: normal;">
Holy Shit</span></i><span style="font-weight: normal;"> voegen
ogenschijnlijke zijpaden steeds iets wezenlijks toe en verduidelijken
ze de kern van wat ze wil zeggen. </span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">In
een solovoorstelling waarin het draait om serieuze black-outs en de noodkreet 'iemand moet me helpen' zijn uitstapjes naar een
verpieterd vetplantje of een filmpje over een aangereden ezel nodig
om het luchtig genoeg te houden. </span></span></p>
<p lang="nl-NL"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><i><span style="font-weight: normal;">Holy
Shit </span></i><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">is
een heel persoonlijke voorstelling over verlies en mentale problemen,
een heel moedige voorstelling ook, waarin verdriet en pijn toch
nergens larmoyant worden. Ook door de lichte toets van humor die
Grotenhuis steeds precies op tijd aanbrengt. </span></span></span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Grotenhuis
blijft niet steken bij het 'iemand moet me helpen'. In de
loop van de voorstelling verschuift de focus steeds meer naar wat er
gebeurt als ze wel voorzichtig om hulp vraagt. En ze bekritiseert de
dan vaak gebruikte dooddoeners als 'waar een wil is, is een weg'. Van
haar mentor, haar oma, leert ze gelukkig wel iets waar ze wat aan
heeft, namelijk dat 'alleen vanuit leegte iets nieuws kan ontstaan'. </span></span>
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Ook
zulke goedbedoelde maar nutteloze en soms beledigende hulp
relativeert ze dan vaak weer. Bijvoorbeeld als ze
opmerkt dat het heel goed zou kunnen dat haar mentor met wat
haar kleindochter als wijze raad opvatte, op een
woonwinkelcentrum in haar woonplaats Tilburg doelde. </span></span></p><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Of als ze tegen
het einde van de voorstelling vertelt dat ze de afsluitende sessie
bij een therapeut die haar een wedergeboorte had beloofd, miste omdat
haar fiets was gestolen, en daarbij uitweidt over twee in dezelfde
maand eerder gestolen fietsen.</span></span></p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;">Waardoor
ik me, of ze dat nou heeft bedoeld of niet, vanavond tijdens de
Nederlandse première onderdeel voel van een collectieve therapeut
die door een gemeend applaus alsnog voor die wedergeboorte probeert
te zorgen.</span></span></p>
<p style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-style: normal;"><span style="color: #6aa84f;"><b><span style="font-weight: normal;">Ga voor de speellijst en voor meer informatie naar: <a href="https://denwetijd.be/voorstellingen/holy-shit/">De Nwe Tijd</a></span></b></span></span></i></span></span></span><p> </p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-64284151498934848742023-03-04T16:11:00.006+01:002023-03-04T16:15:41.178+01:00Minirecensie: Die Jungfrau von Orleans van Nationaaltheater Mannheim / Ewelina Marciniak<p> </p><div style="font-weight: normal;">
<div style="font-weight: normal;">
<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big>●○○○○</big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #6aa84f;"><big> </big></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>DIE JUNGFRAU VON ORLEANS</big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big></big></b></b></span></h2>
<h2>
<span style="color: #073763;"><b><b><big>NATIONAALTHEATER MANNHEIM / EWELINA MARCINIAC</big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b></b></b></span></h2><p>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 3 maart 2023</span><br />
</p><div dir="auto"><div class="x1iorvi4 x1pi30zi x1swvt13 x1l90r2v" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_b6"><div class="x78zum5 xdt5ytf xz62fqu x16ldp7u"><div class="xu06os2 x1ok221b"><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto"></span><br /><div class="" dir="auto"><div class="x1iorvi4 x1pi30zi x1swvt13 x1l90r2v" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_dy"><div class="x78zum5 xdt5ytf xz62fqu x16ldp7u"><div class="xu06os2 x1ok221b"><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto"><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xdj266r x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;"></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Natuurlijk, zowel historisch, als religieus als literair is Jeanne d'Arc een construct van mannen. En natuurlijk is het een goed idee om Schillers romantische komedie Die Jungfrau von Orleans uit 1801 te deconstrueren en te feminiseren. Maar bewerker Joanna Bednarczyk en regisseur Ewelina Marciniak overschreeuwen zich daarbij op alle mogelijke manieren. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Waarom hebben de acteurs zendmicrofoons als ze <span><a tabindex="-1"></a></span>toch bijna voortdurend hun longen uit hun lijf schreeuwen? Engelsen in bomberjack en rokjes en dan ook nog vol met tatoeages? En dat gedoe met water? </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Marciniak en haar team vegen met hun veel te grove feministische stofkam ook alles wat er verder nog interessant zou kunnen zijn in hun voorstelling rücksichtslos weg. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Vergelijk dat eens met de subtiele manier waarop Maatschappij Discordia te werk gaat in de serie Weiblicher Akt. En dat kan, want Weiblicher Akt 12 is nog te zien tot en met zondag 7 mei. Die Jungfrau von Orleans alleen nog zaterdag 4 maart. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Gezien tijdens BRANDHAARDEN in ITA</div></div></span></div></div></div></div></div></div></div></div><h2></h2>
<br /><span style="color: #073763;"></span></div></div><br />RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7941538225231265769.post-68505403227296703192023-02-28T15:17:00.004+01:002023-02-28T15:25:22.265+01:00Minirecensie: Bovary van KVS / Carme Portaceli<h2><span style="color: #6aa84f;"><big>●●●●●</big></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> </big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>BOVARY<br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
<br />
</h2>
<h2><span style="color: #073763;"><b><b><big>KVS / CARME PORTACELI<br /></big></b></b></span></h2><h2><span style="color: #073763;"><b><b><big> <br /></big></b></b></span></h2>
<h2>
</h2><p>
<span style="color: #073763;">Door Piet van Kampen, gezien 27 februari 2023</span><br />
</p><div dir="auto"><div class="x1iorvi4 x1pi30zi x1swvt13 x1l90r2v" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_b6"><div class="x78zum5 xdt5ytf xz62fqu x16ldp7u"><div class="xu06os2 x1ok221b"><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto"><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xdj266r x126k92a"></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Meer moet dat niet zijn. Geen draaiend plateau op het podium, geen live video, laat staan een over het podium rennende kudde figuranten. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Gewoon twee acteurs, een uiterst precieze hedendaagse bewerking en een topregisseur. Maaike Neuville als Emma pakt je vanaf de eerste minuut vast en laat je niet meer los. Negentig minuten toneel waarin geen seconde is die niet klopt. Een perfecte voorstelling.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Michael De Cock bewerkte de roman voor toneel, de Catalaanse regisseur Carme Portaceli deed de regie, Maaike Neuville speelt Emma Bovary, Koen De Sutter haar man Charles en sopraan Ana Naqe een theatertechnicus.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Gezien tijdens BRANDHAARDEN in ITA</div></div></span></div></div></div></div><p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="nl-NL" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</p><br /><p></p>RiRoToneelrecensieshttp://www.blogger.com/profile/08336427735108152638noreply@blogger.com0