●●○○○
DEMOCRACY IN AMERICA
ROMEO CASTELLUCCI & SOCIETAS
Door RiRo, gezien 4 juni 2017
In La Democrazia in America, heel vrij gebaseerd op De la démocratie en Amérique van Alexis de Tocqeuville, neemt Romeo Catellucci ons mee naar het Amerika in de tijd van de 'settlers'.
Ruim een jaar geleden besloten broer en zus Castellucci weliswaar voortaan artistiek hun eigen weg te gaan, maar Claudia Castellucci schreef nog wel de tekst voor Democracy in America. Die tekst bestaat uit twee dialogen. De ene is die tussen een in armoede levend boerenechtpaar waarvan de vrouw wanhopig is en God vervloekt omdat hij hen dit aandoet. En waarvan de man niets beters weet te bedenken dan te citeren uit de Bergrede: 'Vraag en er zal je gegeven worden'.
Omdat de boerin in haar wanhoop haar jongste dochter heeft verkocht in ruil voor zaden en gereedschap, moet de gemeenschap waarin ze leeft een straf bedenken. Dat gebeurt achter een wazig scherm waar identiek gekostumeerde dansers allerlei rituele choreografieën uitvoeren. Volgens de voorstellingsinformatie zijn die geïnspireerd op traditionele volksdansen uit Albanië, Griekenland, Botswana, Engeland, Hongarije en Sardinië.
De tweede dialoog is in de taal van de Ojibweg, indianen die vooral in het noorden van de Verenigde Staten en Canada leven. Twee indianen vragen zich af of het een goed idee is om de taal van de kolonisten te leren.
De twee door Claudia Castellucci geschreven dialogen vormen de basis voor een verder grotendeels visuele voorstelling waarbij twee dingen opvallen. Het eerste is dat er ten opzichte van drie maanden geleden toen Democracy in America in Antwerpen te zien was én scènes zijn geschrapt én de volgorde van de overgebleven scènes is gewijzigd. We beginnen nu niet met de namen van rivieren en getallen, maar met vlaggen en letters. Dansers met een vlag met één letter erop vormen eerst de woorden DEMOCRACY IN AMERICA en gaan daarna via COCAINE ARMY MEDIOCARE naar kortere woorden met vooral namen van landen zoals IRAN.
Het tweede dat opvalt is dat niet alleen die beginscène maar dat alle scènes, zowel de gesproken als de gedanste achter het wazige scherm, veel te lang duren. Nogal wat toeschouwers, soms vanuit het midden van een rij, verlaten voortijdig de zaal. Ik zie toeschouwers die hun telefoon niet nodig hebben om te zien hoe laat het is, omdat ze een horloge dragen, daar regelmatig op kijken. Het feit dat ik ruimschoots de gelegenheid had om dat allemaal te observeren, zegt wel genoeg denk ik.
Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL
Gezien tijdens HOLLAND FESTIVAL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten